هوش مصنوعی: از آهن سیاه، قدرتی نمایان می‌شد که آخرین خواسته‌ها را نشان می‌داد.

هوش مصنوعی: اگر بخواهی به کمتری از آن ظلم و بدی دست یابی، باید بدی را بهتر ببینی تا از آن بدتر نشوی.

هوش مصنوعی: خواب‌هایی که می‌دیدی، چهره‌های زشت و ناراحت‌کننده‌ای داشتند. به همین خاطر از آن‌ها فرار می‌کردی، در حالی که آن تصویر، خود تو بودی.

هوش مصنوعی: شخصی به خود نگاه می‌کند و از دیدن خود در آینه احساس بدی پیدا می‌کند، به گونه‌ای که حتی به آینه آسیب می‌زند. این حالت نشان‌دهنده ناپسند بودن منظرۀ خود در ذهن اوست.

هوش مصنوعی: این چقدر زشت است که تو لایق این زشت از خودت هستی، ای کور خسی که نمی‌فهمی.

هوش مصنوعی: بدی‌های ظاهرت بر من تأثیری ندارد، زیرا من از نور و خوبی سرشارم.

هوش مصنوعی: گاهی می‌دیدی که لباس تو آتش گرفته، در حالی که دهان و چشم تو به شدت به هم دوخته شده‌اند.

هوش مصنوعی: گاهی ممکن است که حیوانی که پیام‌آور مرگ توست، سرش را به دندان بگیرد و به تو نزدیک شود.

هوش مصنوعی: گاهی در میان جریان آب، به حالت نابودی می‌رسم و گاهی در طغیانی از خون، به شدت غرق می‌شوم.

هوش مصنوعی: گاهی اوقات از این دنیا به تو می‌رسد پیام‌هایی که نشان می‌دهد تو به خاطر بدی‌هایت در سختی هستی و این چرخه‌ی رنج ادامه دارد.

هوش مصنوعی: گاهی صداهایی از کوه‌ها به گوش می‌رسد که به ما می‌گویند: تو از کسانی هستی که در سمت چپ قرار داری و سرنوشتت مشخص است.

هوش مصنوعی: گاهی صدای تو از هر چیز بی‌جان به گوش می‌رسید و تا همیشه فرعون در دوزخ گرفتار شد.

هوش مصنوعی: از چیزهایی که نمی‌گویم به خاطر شرم است، تا توضاع روحی‌ات دگرگون نشود و حرارت و شور و شوقی پیدا نکنی.

هوش مصنوعی: من اندکی به تو گفتم، ای کسی که نمی‌پذیری، که از اندکی می‌دانی من چه شخصی هستم و چه دانایی دارم.

هوش مصنوعی: تو خود را نادیده می‌گرفتی و گیج می‌شدی تا به خواب و واقعیت‌های زندگی فکر نکنی.

هوش مصنوعی: چند بار می‌توانی فرار کنی، اما باز هم درک و فهم تو کور است؛ تو به خاطر تدبیرهای زیرکانه‌ات فقط خودت را فریب می‌زنی.