دربیت اول وا رهد صحیح است

شهر پر دزدست و پر جامه‌کنی

خواه شحنه باش گو و خواه نی

!!

🔅آیینِ دوست‌یابی:

✅ یکی از مبانی یافتن و نگهداری دوست،
گذر از منزلِ خودبینی و ترکِ ما و منی است.

        دوست را مآزار از ما و مَنَت
   تا نگردد دوست، خصم و دشمنت

🔅اگر از منظرِ دوستی به همه نگاه کنی
            کینه‌ور نخواهی شد:

      خیر کن با خلق، بهرِ ایزدت
       یا برای راحتِ جانِ خودت

    تا هماره دوست بینی در نظر
در دلت نآید ز کین، ناخوش‌صُوَر

🔅وقتی از خودبینی بگذری
  همه دوستِ تو خواهند شد:

  چون تو را وهمِ تو دارد خیره‌سر
   از چه گردی گِردِ وهمِ آن دگر؟

    عاجزم من از منیّ خویشتن
چه نشستی پُر مَنی تو پیشِ من؟

بی من و مایی همی جویم به جان
تا شوم من گویِ آن خوش‌صَوْلَجان

هر که بی‌من شد همه من‌ها خودْ اوست
دوستِ جمله شد، چو خود را نیست دوست

     آینه بی‌نقش شد، یابد بها
  زان‌که شد حاکیّ جملۀ نقش‌ها