هوش مصنوعی: در جایی، سگی که در کوچه‌ پس‌کوچه‌ها به دنبال غذا بود، ناگهان با خطر مواجه شد و به سرعت به دفاع از خودش پرداخت و لباس کسی را که به او نزدیک شده بود، پاره کرد.

هوش مصنوعی: ما این موضوع را قبلاً بیان کرده‌ایم، اما دوباره و برای تأکید بر آن، آن را تکرار می‌کنیم.

هوش مصنوعی: کور گفت: بالاخره آن یاران تو در این لحظه، شکارچیان تو در کجا هستند؟

هوش مصنوعی: مردم خانواده‌ات در کوه، آرامگاه‌هایی درست می‌کنند، اما تو در کوچه‌ها به دنبال جای خود می‌گردی، غافل از اینکه نمی‌بیینی.

هوش مصنوعی: ای شیخ، تزویر و نیرنگ را رها کن، زیرا آب شور تنها به بُحران و نابینایی می‌انجامد.

هوش مصنوعی: پیروان من در حال نوشیدن آب شور هستند و به خاطر این که از من دور می‌شوند، به نوعی نا آگاه و کور می‌گردند.

هوش مصنوعی: آب خوش و شیرین خود را از دریای خوشی و خوبی بگیر و اجازه نده که این افراد بی‌خبر و نابینا، تو را به آب شور و تلخ خودشان آلوده کنند.

هوش مصنوعی: بیدار شو و به خود بیا، ای کسی که در مشکلات زندگی مثل یک سگ رفتار می‌کنی. آیا نمی‌بینی که در میان قوی‌ترین و شجاع‌ترین افراد قرار داری؟ بی‌دلیل تسلیم مشکلات نشو و خودت را از توانایی‌هایت محروم نکن.

هوش مصنوعی: این بیت به اهمیت و ارزش دوستی واقعی اشاره دارد. حتی اگر فردی به شکار دیگران مشغول باشد و در میان قوی‌ترین‌ها و برترین‌ها قرار داشته باشد، باز هم گور او (سختی‌های او) از دوستی غیر معصومانی که به او نزدیک نیستند، دور است. به عبارتی، تنها عشق و دوستی واقعی می‌تواند انسان را از سختی‌ها و مشکلات دور کند.

هوش مصنوعی: در نگاه کردن به شکار و شکارچی، شور و حال خاصی پیدا کرده، به طوری که برایش شکار کردن و سرگرمی‌های دیگر بی‌اهمیت شده و حالا در دشواری و شلوغی محاصره شده است.

هوش مصنوعی: مانند پرنده‌ای که مرده است، یار آن‌ها را در چنگال خود گرفته تا بتواند قیمت و نوع آن‌ها را به چنگ آورد.

هوش مصنوعی: پرنده‌ای که مرده است، در مضیغه و فشار به سر می‌برد و در میان دو انگشت، قلبش را می‌خواند.

هوش مصنوعی: مرغ مرده وقتی شکار می‌شود، زندگی‌اش خاتمه می‌یابد، اما زمانی که شهریار او را شکار کند، به زودی متوجه می‌شود که تسلیم سرنوشت شده است.

هوش مصنوعی: هر کس که از این پرنده‌ی مرده روی برگرداند، هرگز نمی‌تواند به دست آن شکارچی دست پیدا کند.

هوش مصنوعی: او می‌گوید به زشتی من توجه نکن، بلکه عشق را ببین و از آن محافظت کن.

هوش مصنوعی: من دیگر زنده نیستم، من مانند مرده‌ای هستم که به خاطر زیبایی‌ام کشته شده‌ام و حالا به شکل مرده‌ای در آمده‌ام.

هوش مصنوعی: جنبش و حرکتی که تا به حال داشتم به خاطر بال و پرم بود، اما اکنون این حرکت را به خاطر دستان کسی از دست داده‌ام.

هوش مصنوعی: حرکت من از پوست بیرون آمده است، ولی جنبش و فعالیت من هنوز ادامه دارد، چون این حرکت از خود من نشأت می‌گیرد.

هوش مصنوعی: هر کسی که به نادرستی حرکت کند، من نیز به سوی او حرکت می‌کنم، حتی اگر آن شخص سیمرغ باشد، من او را به زیر می‌کشم.

هوش مصنوعی: به من به چشم مرده نگاه نکن، اگر زنده‌ای، به شاه نگاه کن. اگر بنده‌ای، توجه کن.

هوش مصنوعی: عیسی با لطف و بزرگواری خود مردگان را زنده می‌کرد، اما من که به قدرت و رحمت خالق عیسی آشنایی دارم، چه کسی می‌تواند به من کمک کند؟

هوش مصنوعی: کی می‌توانم به مدت طولانی در دستان خدا مانند مرده‌ای باقی بمانم؟ بر من که عیسی در دستانش است، این رفتار هم درست نیست.

هوش مصنوعی: من عیسی هستم، اما هر کسی که جان خود را از نفس من بگیرد، برای همیشه زنده می‌ماند.

هوش مصنوعی: عیسی به زندگی بازگشت، اما او که جانش را به عیسی سپرده بود، شاد و خوشحال مرد.

هوش مصنوعی: من مانند عصای موسی در دست او هستم و درونی پنهان دارم که به خودم باز می‌گردد؛ در حالی که ظاهر من نمایان است و در جلو قرار دارم.

هوش مصنوعی: من به مسلمانان کمک می‌کنم و مانند پلی برای عبور آنها می‌شوم، اما برای فرعون، مانند اژدهایی خطرناک خواهم شد.

هوش مصنوعی: این عصا را ای پسر، تنها به خاطر ظاهرش نگاه نکن؛ زیرا که این عصا بدون درک و ایمان به حق به این شکل نیست.

هوش مصنوعی: طوفان با شدت موج‌هایش به قدری است که حتی می‌تواند عصای جادوگران را به درد آورد.

هوش مصنوعی: اگر نعمت‌ها و نعمت‌های الهی را بشمارم، هیچ کدام از تزویر و فریب فرعونیان نمی‌تواند بر من تأثیر بگذارد.

هوش مصنوعی: اما از این گیاه خوشمزه که زهرآگین است، فاصله بگیر تا چند روز دیگر در آرامش زندگی کنی.

هوش مصنوعی: اگر جاه و مقام فرعون وجود نداشت، جهنم چگونه می‌توانست کسانی را که در آنجا می‌سوزند، تربیت کند؟

هوش مصنوعی: گوسفند را چاق کن و سپس سر ببر، زیرا در دوزخ کسانی هستند که بدون برگ، گرفتار عذاب‌اند.

هوش مصنوعی: اگر در جهان دشمنی و خصم وجود نداشت، خشم و کینه هم در دل مردم نمی‌بود.

هوش مصنوعی: دوزخ همان خشم است، و برای اینکه بر کسی توفیق یابد، باید دشمنی وجود داشته باشد. و اگر رحمت و مهربانی وجود داشته باشد، او را نجات می‌دهد.

هوش مصنوعی: پس از آنکه خوبی و خوشی تو بدون قهر و دشمنی باقی ماند، دیگر چه زمانی کمال و پادشاهی می‌تواند به بدی و ناپسندی بدل شود؟

هوش مصنوعی: افراد منکر به تمسخر و ریش‌خند به گفته‌ها و تشبیه‌های افرادی که در مقام بیان و یادآوری هستند، واکنش نشان داده‌اند.

هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی به زندگی ادامه دهی، باید با مشکلات و سختی‌ها روبه‌رو شوی و به آن‌ها بخندی، وگرنه در این دنیا معنا نخواهد داشت.

هوش مصنوعی: ای دوستان عزیز، شاد باشید در طلب و درخواستتان، چرا که امروز در این در، امکان ورود و دسترسی برای شما فراهم است.

هوش مصنوعی: هر چیزی که در باغ وجود دارد، به اندازه سیر و کبر سرشار است و هر چیز دیگری به آن افزوده شده است.

هوش مصنوعی: هر کسی با نوع خود و در شرایط خود، برای رشد و پختگی، تجربیات و یادگیری‌هایی را کسب می‌کند.

هوش مصنوعی: تو که از خاصیت زعفران برخورداری، باید همانند او باشی و با دیگران اختلاط نکن.

هوش مصنوعی: آب بنوش تا به زعفرانی تبدیل شوی، تا در آن حلوا به رنگ زعفرانی برسی.

هوش مصنوعی: این شعر به گونه‌ای به ما یادآوری می‌کند که خود را در مکان‌ها یا شرایطی قرار ندهیم که مناسب ما نیستند؛ چرا که در این صورت نه تنها نمی‌توانیم با دیگران پیوند و توافق برقرار کنیم، بلکه ممکن است به نوعی از آن جدا شویم و احساس بیگانگی کنیم.

هوش مصنوعی: تو کارهایی انجام دادی و او نیز کارهایی کرده است، اما خداوندی که زمین را وسیع آفریده، بر این موضوع آگاه است.

هوش مصنوعی: خصوصاً آن سرزمین‌هایی که به خاطر وسعت‌شان در سفرهای طولانی گم می‌شوند، پر از موجودات افسانه‌ای و خیال‌انگیز هستند.

هوش مصنوعی: در میان دریاها، بیابان‌ها و کوه‌های دورافتاده، افکار و خیالات انسان از هم پاشیده و گسسته می‌شوند.

هوش مصنوعی: این بیابان در میان بیابان‌های دیگر مانند یک تار موی تنها در دریا است.

هوش مصنوعی: آب راکد که زیر سطحش تازه‌تر و خوشمزه‌تر از جوی‌های جاری است.

هوش مصنوعی: در درون خود، مانند جان و روح، زندگی و فعالیتی پنهان وجود دارد و در حقیقت، درونی عمیق و پر بار داریم که شاید خودمان هم از آن غافل باشیم.

هوش مصنوعی: مخاطب خوابش برده، ای سخنران، صحبت‌های خود را کوتاه کن و این نقاشی را کم‌ارزش کن، مثل نقاشی روی آب.

هوش مصنوعی: بلقیس، از جا برخیز، چون در این بازار، افراد عاقلی نیستند که بتوانند به خوبی کار کنند و اینجا فقط کساد و رکود حاکم است.

هوش مصنوعی: بلقیس، اکنون برخیز و خودت تصمیم بگیر قبل از آنکه مرگ نزد تو بیاید و تو را بگیرد.

هوش مصنوعی: پس از آن، مرگ به سراغ انسان می‌آید به طور ناگهانی و بی‌خبر، مانند دزدی که به طرز پنهانی و به آرامی به خانه‌ای نفوذ می‌کند و جان را می‌گیرد.

هوش مصنوعی: برای چه مدت می‌خواهی به دزدیدن نعل اسب‌ها ادامه بدهی؟ اگر واقعاً دزدی، بیا و لعل‌ها را که ارزش بیشتری دارند، بدزدی.

هوش مصنوعی: خواهرانت به دارایی ابدی تو پی برده‌اند، اما تو سرزمین خود را نابینا و دچار کوری و کاستی یافته‌ای.

هوش مصنوعی: خوشا به حال کسی که از این سرزمین فرار کند، زیرا که سرنوشت این سرزمین ویرانی است.

هوش مصنوعی: بلقیس، برخیز و بیا تا پادشاهی و سلطنت دین را ببینی؛ سلطنتی که پر از عظمت و قدرت است.

هوش مصنوعی: در قلب گلستان، دوستی‌ها به خوبی و زیبایی وجود دارد، اما در درون این دوستی‌ها گاهی اوقات تنهایی و جدایی حس می‌شود.

هوش مصنوعی: باغ به خاطر او در هر مکان زنده و سرزنده است، اما او از چشم مردم پنهان می‌شود.

هوش مصنوعی: میوه‌ها به هم نزدیک شده‌اند و از من درخواست می‌کنند که به آن‌ها آب بدهم، زیرا آن‌ها می‌خواهند از من تغذیه کنند.

هوش مصنوعی: با قدرت و بی‌نیاز از امکانات، همچون خورشید و ماه و هلال، در آسمان درخشان و روشن و سرزنده‌ای.

هوش مصنوعی: زمانی که آزاد و سبکبال باشی، می‌توانی از زندگی لذت ببری و هر لقمه‌ای که می‌خوری برایت خوشایند خواهد بود.

هوش مصنوعی: غمی بزرگ دامنگیر تو شده است و این غم همچون نی‌نهنگ، بر کشتی زندگی‌ات فشار می‌آورد. این احساس ناراحتی و غم ناشی از دیدن رفتار ناپسند مردم، برای تو آزاردهنده است.

هوش مصنوعی: تو هم پادشاهی و هم سرباز، هم تخت سلطنتی و هم خوشبختی، و خودت شانس و تقدیرت را رقم می‌زنی.

هوش مصنوعی: اگر تو خوش‌بختی و سلطنت را به دیگران نسبت می‌دهی، بدان که روزی این بخت و سعادت از تو خواهد رفت.

هوش مصنوعی: تو مانند گدایان بی‌خانمان باقی مانی، در حالی که خود نیز می‌توانی صاحب قدرت و موقعیت باشی، ای مجتبی.

هوش مصنوعی: وقتی تو در زندگی حضور داشته باشی و به معنویت برسید، شانس و سرنوشت خودت نیز در دستان تو خواهد بود و هیچ گاه نمی‌توانی آن را گم کنی.

هوش مصنوعی: تو چگونه می‌توانی خود را گم کنی ای خوب‌صورت؟ زیرا همه چیزهایی که داری، در واقع مایملک و دارایی تو هستند.