هوش مصنوعی: پیرمردی با عصا به سمت حلیمه آمد و از او پرسید: "چه اتفاقی برایت افتاده است؟"

هوش مصنوعی: تو با آتش دل خود، شعله‌ای افکنده‌ای که این دل‌ها را به شدت سوزانده و به خاطر غم و ماتم، جگرهایمان را به آتش کشیده‌ای.

هوش مصنوعی: احمد را به خاطر رضایت و اعتمادش انتخاب کردم، پس او را به نزد خود آوردم تا به جدّش بسپارم.

هوش مصنوعی: زمانی که به مکان حطیم رسیدم، صدای‌هایی به گوشم می‌رسید و از فضای اطراف می‌شنیدم.

هوش مصنوعی: وقتی صدای آن لحن را از باد شنیدم، کودک را در آنجا قرار دادم به خاطر آن صدا.

هوش مصنوعی: می‌خواهم بدانم این صدا که می‌شنوم از آن کیست، زیرا این ندا بسیار دلنشین و زیباست.

هوش مصنوعی: نه از کسی نشانی دیدم که به گرد خود بچرخد، نه اینکه ندا و صدایی قطع شد و یک لحظه خاموش شد.

هوش مصنوعی: وقتی از بلاتکلیفی و حیرت‌هایم بیرون آمدم، دیگر آنجا نشانی از دل شاداب و معصوم کودکانه نبود، آه از دل.

هوش مصنوعی: به او گفت: ای پسر، نگران نباش، من تو را به یک پادشاهی معرفی خواهم کرد.

هوش مصنوعی: اگر کسی بخواهد حال و وضعیت کودک را بفهمد، باید نسبت به مسکن و سفرهای او آگاهی داشته باشد.

هوش مصنوعی: پس حلیمه گفت: ای جانم فدای تو، ای شیخ نیکو و خوش‌صدا.

هوش مصنوعی: لطفاً به من نشان بده که آن پادشاه با بصیرت، از وضعیت کودک من مطلع است.

هوش مصنوعی: او را به نزد عزی بردند؛ چرا که این تصویر مجسمه‌ای از حقیقت‌های پنهان است که ارزشمند می‌باشد.

هوش مصنوعی: ما افراد زیادی را که گم شده بودند، پیدا کردیم وقتی که با خدمت به او، به سمتش رفتیم.

هوش مصنوعی: سجده باعث شد که او پیر شود و با صدایی پر از شوق و درخواست گفت: ای خداوند عرب، ای دریای سخاوت، زود به فریادم برس.

هوش مصنوعی: ای عزی، تو نعمت‌ها و لطف‌های زیادی به ما عطا کرده‌ای تا از بندها و مشکلات رهایی یابیم.

هوش مصنوعی: بر عرب شایسته است که به خاطر احترام تو به او، وظیفه‌ای را انجام دهد، تا زمانی که او تحت تأثیر محبت و مهربانی تو قرار گیرد.

هوش مصنوعی: حلیمهٔ سعدی، که نمادی از فردی با صفات نیکو و خوش‌خلق است، به امید تو به زیر سایهٔ درخت بید تو آمد.

هوش مصنوعی: فرزندی از او گم شده است که نام آن کودک محمد است.

هوش مصنوعی: زمانی که محمد آن پیام را بیان کرد، تمام بت‌ها سرنگون شدند و در آن لحظه، به پرستش وی پرداختند.

هوش مصنوعی: برو ای پیر، این چه سخن و کنجکاوی است؟ آن محمد، ما را از خود دور کرده است.

هوش مصنوعی: ما از او به نابودی و سنگسار می‌رسیم و از او به بی‌خاصیتی و بی‌ارزشی دچار می‌شویم.

هوش مصنوعی: در زمان‌هایی که ما به نومیدی و خستگی افتاده بودیم، آن تصورات و آرزوهایی که دیگران درباره‌مان داشتند، گاهی از سوی افرادی که در پی لذت‌ها هستند، به یاد می‌آید.

هوش مصنوعی: زمانی که آب فرا رسید، همانند بارگاه خداوند ناپدید شد و تیمم من باطل گشت.

هوش مصنوعی: از ما دور شو، ای پیر فتنه، که کمتر حرارت برافروز. از حسادت به احمد، ما را نسوزان.

هوش مصنوعی: از خدا بخواه که از خودت دور شوی، ای پیر، تا اینکه از آتش سرنوشتت آسیبی نبیند.

هوش مصنوعی: این چه وضعی است که اژدها به صدا درآمده است؟ آیا می‌دانی که چه خبر مهمی در شرف وقوع است؟

هوش مصنوعی: از این خبر دل همچون دریا به تلاطم می‌آید و به همین دلیل، هفت آسمان نیز به لرزه در می‌آید.

هوش مصنوعی: وقتی آن پیرمرد از سنگ‌ها این حرف را شنید، عصایش را به زمین انداخت و بی‌حرکت ماند.

هوش مصنوعی: پس از لرزش و ترس و نگرانی، ندا (صدای) پیر را می‌شنیدی که دندان‌هایش را به هم می‌سایید.

هوش مصنوعی: در اینجا به تصویری از یک مرد در زمستان اشاره می‌شود که به شدت سردش است و به خاطر سرما می‌لرزد. او با اندوه و افسوس می‌گوید "ای ثبور"، که نشان‌دهنده ناراحتی و تلاش او برای تحمل این وضعیت سخت است. این بیان احساس ضعف و ناتوانی او را در برابر دشواری‌های زندگی نشان می‌دهد.

هوش مصنوعی: وقتی او آن پیرمرد را در آن حالت دید، به شدت متعجب شد و زن تدبیر را فراموش کرد.

هوش مصنوعی: گفت: ای پیرا، با وجود اینکه در مشکلات و سختی‌ها هستم، اما همچنان در حیرتم و حیرت من هر لحظه بیشتر می‌شود.

هوش مصنوعی: گاهی اوقات من را به سخنرانی و صحبت کردن وادار می‌کند و گاهی دیگر، مرا به تفکر و سکوت می‌کشاند.

هوش مصنوعی: باد با کلام من در گفتگو است و سنگ و کوه، درک و شناخت موجودات و چیزها را به من می‌دهند.

هوش مصنوعی: گاهی اوقات، فرزندم را موجودات غیبی از دنیای خاکی خود برده‌اند؛ موجوداتی که در آسمان زندگی می‌کنند و رنگ سبز دارند.

هوش مصنوعی: من نمی‌دانم به که شکایت کنم و به که بگویم حالا که دلم پر از غم و اندوه است. حالتی دیوانه‌وار پیدا کرده‌ام و دلم از دردهای مختلف پر شده است.

هوش مصنوعی: او از گفتن فراتر از حد خودداری می‌کند و فقط می‌گوید که فرزندش گم شده است.

هوش مصنوعی: اگر بخواهم چیزی غیر از این بگویم، اکنون مردم مرا به زنجیر جنون می‌کشند.

هوش مصنوعی: پیرش به او گفت: ای حلیمه، شاد باش! تو باید سجدهٔ شکر به جا بیاوری و از جراحت و آسیب‌ها کم بکاهی.

هوش مصنوعی: نگران نباش، چون در اثر نگرانی تو، نه تنها خودت دچار مشکلات نمی‌شوی، بلکه دنیای اطرافت نیز به بی‌معنایی خواهد گرایید.

هوش مصنوعی: در هر زمان، غیرت به قدری قوی است که مانند سپاهیان و محافظانی فراوانی عمل می‌کند.

هوش مصنوعی: آنچه را که نبینی، آن بت‌های با هنر چگونه از نام کودک‌ات سرنگون شدند.

هوش مصنوعی: عجب است که در این زمان، من با وجود سن و سالی که دارم، نتوانسته‌ام چیزی شبیه به این را در زندگی‌ام ببینم.

هوش مصنوعی: از این رسالت، سنگ‌ها هم ناله و شیون دارند، حال ببینیم برای گنهکاران چه چیزی رقم خواهد زد.

هوش مصنوعی: سنگ در عبادت خود بی‌گناه است، اما تو مضطرب نیستی که به بندگی او درآیی.

هوش مصنوعی: او که در شرایط اضطرار و ترس قرار گرفته است، به همین خاطر به دنبال مجازات و عواقب کارهای مجرمانه می‌باشد.