هوش مصنوعی: یک درویش خسته و بی‌حوصله که هیزم جمع کرده بود، از جنگل به‌سختی به مقصد رسید.

هوش مصنوعی: من به شادی و بی‌خیالی می‌اندیشم و از این پس نگران روزی و معیشت خود نیستم.

هوش مصنوعی: میوه‌ای که ناخوشایند بود، برای من خوشایند شده است و روزی مخصوصی برای جسم من به دست آمده است.

هوش مصنوعی: زمانی که من از نگرانی‌ها و گرفتاری‌ها آزاد شدم، چند حبه انگور به او می‌دهم.

هوش مصنوعی: من این طلا را به کسی می‌دهم تا چند روزی آن را به کار بگیرد و از آن بهره‌مند شود.

هوش مصنوعی: او می‌دانست که من چه می‌فهمم و احساس می‌کنم، زیرا گوشش همچون نوری بود که از شمع می‌تابد.

هوش مصنوعی: در حضور او، هر فکر و اندیشه‌ای مانند نوری درون یک شیشه می‌درخشد.

هوش مصنوعی: هیچ چیزی از او پنهان نیست؛ او به رازهای دل‌ها آگاه است و بر آن‌ها تسلط دارد.

هوش مصنوعی: پس به آرامی و با خود سخن بگو و در پاسخ به افکارت که شگفت‌انگیز هستند بیندیش.

هوش مصنوعی: در این بیت به موضوعی اشاره می‌شود که اگر فکر و اندیشه‌ات درباره‌ی حکمرانی است، باید بدانید که اگر روزی فرا نرسد و روزی‌تان نرسد، ممکن است سزای آن را پیدا نکنید. به عبارتی، آنچه تقدیر و روزی شماست برایتان خواهد آمد، حتی اگر به نظر نرسد.

هوش مصنوعی: من درک درستی از صحبت‌ها نداشتم، اما به خوبی احساس می‌کردم که انتقادش به دلم می‌نشیند.

هوش مصنوعی: به سوی من آمد با شکوه و عظمت، مانند شیر، و تنگ هیزم را از زیر خود گذاشت.

هوش مصنوعی: موجی از احساسی که او ایجاد کرد، تمامی وجودم را به لرزه انداخت.

هوش مصنوعی: ای پروردگار، اگر تو را افرادی خاص و محترم بخوانند که دعوتشان مبارک و خوش‌یمن است، پس چه می‌شود؟

هوش مصنوعی: من از لطف تو می‌خواهم که این تنگ چوبی به گلابی زیبا تبدیل شود و خوشبو گردد.

هوش مصنوعی: در زمان دیدن، متوجه شدم که هیزم هم مانند آتش به درخشش درآمده و گویی طلا شده است و بر روی زمین می‌درخشد و خوشایند به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: من در آن حالت سرمستی و بی‌خبری افراط کردم، تا اینکه به خودم آمدم و متوجه شدم که چه حالتی داشتم.

هوش مصنوعی: پس از آن گفت: ای خدا، آیا آن بزرگان بسیار غیرت دارند و از شهرت و شناخته شدن فراری هستند؟

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد که شخصی در حال اشاره به یک لحظه خاص یا احساسی است که به سرعت و بی‌وقفه تکرار می‌شود، مانند شعله‌های آتش که نیاز به هیزم دارند تا ادامه یابند. این احساس ممکن است به سختی قابل کنترل باشد و نیاز به توجه فوری دارد.

هوش مصنوعی: در زمانی که درختان چوب خطی شدند، عقل و اندیشه در پی‌اش مست و گیج شدند.

هوش مصنوعی: بعد از آن، او هیزم‌ها را برداشت و با سرعت به سوی شهر رفت و از نزد من دور شد.

هوش مصنوعی: خواستم به دنبال آن شخص بروم و از او درباره مسائل و مشکلاتم بپرسم و پاسخ بشنوم.

هوش مصنوعی: او با هیبت و شکوه خود مانع شد که من به جمع خاصان و ویژه‌ها نزدیک شوم و راهی برای ورود به جمع مردم عادی وجود ندارد.

هوش مصنوعی: اگر کسی در مسیر الهی قرار گیرد و به سوی معانی بلند جذب شود، باید سر خود را برای این رحمت الهی فدای آن کند.

هوش مصنوعی: هرگاه که فرصت ملاقات با افراد راستگو و نیکوکار را پیدا کردی، آن را مغتنم بشمار و از آن بهره‌برداری کن.

هوش مصنوعی: انسان نباید مانند فردی نادان باشد که به سادگی و راحتی به نزد شاه می‌رسد، زیرا چنین لحظه‌ای می‌تواند به واسطه تصادف یا شانس باشد و نه از روی کمال و شایستگی.

هوش مصنوعی: وقتی که به قربانی بیشتر از حد لازم بدهند، پس باید گفت که این فقط ران گاو است.

هوش مصنوعی: این جمله به این معناست که چیزی که به نظر می‌رسد، واقعیت ندارد و فردی که خود را در موقعیت خاصی قرار داده، در واقع بر اساس نادرستی و افترا این کار را کرده است. در واقع، او ادعای مال و منالی را دارد که خود حقیقتاً آن را ندارد و فقط ظاهری از آن را نشان می‌دهد.

هوش مصنوعی: این بخشش، نوعی محبت و سخاوت از طرف پادشاه است که بدون هیچ گونه توقعی انجام می‌شود و نشانه‌ای از رحمت و مهربانی اوست.