هوش مصنوعی: در پاسخ به او، لبخند زدم و گفتم که روز به ما تعلق دارد، اما شب به تو اختصاص دارد.

هوش مصنوعی: چرا در داوری، تزویر و نیرنگ به کار می‌بری، در حالی که افراد دانا و بینا از آن آگاه هستند؟

هوش مصنوعی: هر چیزی که در دل داری، حتی اگر مخفی و پیچیده باشد، پیش ما کاملاً مشخص و آشکار است مانند روز روشنی.

هوش مصنوعی: اگر ما این عشق را به خاطر تو پنهان کنیم، چرا از درک و محبت تو فراتر می‌رویم و از حد و مرز می‌گذریم؟

هوش مصنوعی: از پدر یاد بگیر که انسان در گناه به طور نیکو و خوشایند به جایگاه خود بازمی‌گردد.

هوش مصنوعی: وقتی آن عالم اسرار را دید که بر روی پا ایستاده و دعا و طلب مغفرت می‌کند.

هوش مصنوعی: در کنار خاکستر اندوه نشسته و به دنبال عذری نمی‌گردد که بتواند از آن توجیهی پیدا کند.

هوش مصنوعی: پروردگار ما، ما به خود ظلم کرده‌ایم و همین کافی است، زیرا موجودات زنده از جلو و عقب ما را مشاهده کردند.

هوش مصنوعی: برخی موجودات زنده وجود دارند که نظاره‌گر ما هستند، اما وجودشان همانند جان ما نامرئی و دور از دسترس است.

هوش مصنوعی: خودت را به سلیمان معرفی کن تا او تو را از این مشکل و بلای سخت نجات دهد.

هوش مصنوعی: غیر از صفت راستگویی، در زندگی چیزی نمانده است و مانند خواب و آرامش برای مرد، نمی‌تواند وجود داشته باشد.

هوش مصنوعی: اگر کسی از رهنمودها و نصیحت‌ها بهره‌مند شود، اما همیشه در معرض وسوسه‌ها و اشتباهات باشد، باز هم به آسانی ممکن است به اشتباهات گذشته بازگردد.

هوش مصنوعی: برخی از انسان‌ها در ظاهر می‌توانند نابینا باشند و نتوانند به خوبی ظلمت و تاریکی‌ها را ببینند، اما وقتی سرنوشت و تقدیر به سراغشان می‌آید، چشمانشان به واقعیت‌ها باز می‌شود و حقیقت را درک می‌کنند.

هوش مصنوعی: زندگی‌ها باید گاهی به ندرت صرف شوند تا فردی با بصیرت، به طور ناخواسته دچار اشتباه و مشکلات نشود.

هوش مصنوعی: کور به سرنوشت خود تن داده است و برای او هیچ راهی جز قبول آن نیست، حتی اگر طبیعت و خوی او به سمت سقوط برود.

هوش مصنوعی: وقتی در معرض هوا قرار می‌گیرم، نمی‌دانم این بوی ناشی از وجود من است یا به خاطر آلودگی‌هایی که در اطراف است.

هوش مصنوعی: اگر کسی بر او مشکی بریزد، خودش می‌داند که از لطف و بخشش دوست نیست، بلکه از ناآگاهی و غفلت خود اوست.

هوش مصنوعی: ای صاحب‌نظر، برای تو هر دو چشم روشن مانند صد مادر و صد پدر ارزش دارد.

هوش مصنوعی: چشم دل تو نسبت به دیگران به ویژه هفتاد نفر اهمیت بیشتری دارد و این دو چشم ظاهری فقط نظاره‌گر زیبایی‌های دنیای مادی هستند.

هوش مصنوعی: ای حسرت، دزدان در کمین نشسته‌اند و هزاران مشکل زیر زبانم پنهان شده است.

هوش مصنوعی: اگر مانند یک رود آرام و خوش مسیر باشی، به سادگی می‌توانی بار سنگینی را تحمل کنی، پس بی‌جهت خود را در قید و بند نگذار.

هوش مصنوعی: این حرف ناقص و ناتمام به نظر می‌رسد، ای دل! زیرا این گفته صحیح و درست احساسات و غیرت من را تحت تأثیر قرار می‌دهد.

هوش مصنوعی: اگر چه چشم‌هایمان کوچک و خسته شده‌اند، اما همچنان پر از امید و پشتیبانی هستند.

هوش مصنوعی: ای دل، به خاطر اشک‌هایت بر خود نزن، زیرا از شکستنت نوری به دست نخواهی آورد.

هوش مصنوعی: در اینجا گفته شده که بعضی از مسائل و موضوعات جالب و مهمی وجود دارند که صرفاً حرف زدن درباره آن‌ها کافی نیست و نیاز به عمل و درک عمیق‌تری دارد. در نهایت، حقایق و واقعیت‌ها خودشان را نشان می‌دهند و کسانی که دارای درک و توانایی بیشتری هستند، می‌توانند به آن‌ها پی ببرند.

هوش مصنوعی: اگر گندم بشکند و از هم پاشیده شود، به دکان می‌آید تا نانی تازه درست کند.

هوش مصنوعی: اگر تو هم عاشق هستی و عشق تو فاش شده، بهترین کار این است که از احساسات خود چشم‌پوشی کنی و سعی کنی خودت را شکست‌خورده نشان دهی.

هوش مصنوعی: اینان فرزندان خاص آدم هستند که بوی ظلم و خطا را انتشار می‌دهند.

هوش مصنوعی: خواسته‌ات را به خدا بگو، اما مانند ابلیس بدذات سخت‌گیر نباش.

هوش مصنوعی: اگر کسی به سختی و مقاومت روی آورد و عیوبش را بپوشاند، در مبارزه و تلاش، باید به آن سخت‌کوشی ادامه دهد.

هوش مصنوعی: ابوجهل از پیامبر معجزه‌ای خواست، مانند فردی که از روی دشمنی و کینه به دیگری درخواست می‌کند.

هوش مصنوعی: اما آن شخص راستین و صادق، معجزه‌ای نخواست و گفت: این موضوع را فقط حقیقت می‌گوید و نه چیز دیگری.

هوش مصنوعی: چه کسی می‌تواند مانند تو باشد که از من امتحان می‌گیرد و همچون من کمک می‌کند؟