هوش مصنوعی: عاشق می‌گوید: من تو را آزمایش کردم و از تو نمی‌خواهم که خودت را نشان دهی، بلکه می‌خواهم ببینم تو چقدر قوی هستی یا اینکه فقط به ظاهر می‌پردازی.

هوش مصنوعی: من همیشه تو را بی‌نیاز از آزمایش می‌شناختم، اما چگونه می‌توانم خبری مانند حقیقت را فقط از روی گمان بزنم؟

هوش مصنوعی: نام تو مانند آفتاب مشهور و آشکار است، اینکه من کمی دچار سختی و آزمایش شوم، چه اشکالی دارد؟

هوش مصنوعی: من هر روز خود را در آزمون در می‌آورم تا ببینم که در کدام مسیر سود می‌برم و در کدام مسیر ضرر.

هوش مصنوعی: پیامبران را خداوند آزمایش کرده است و از این آزمایش‌ها معجزات آنها به ظهور رسیده است.

هوش مصنوعی: چشمانم را به نوری آزمایش کردم، ای کسی که نگاه بد از چشمانت دور است.

هوش مصنوعی: این دنیا به مانند ویرانه‌ای است و تو گنجی هستی. اگر از گنجت جست‌وجو کنم، ناراحت نشو.

هوش مصنوعی: به خاطر این خُلق و رفتار ناپسند خود، کارهای بی‌معنی انجام می‌دهم تا هر بار با دشمنانم به بزرگ‌نمایی و افتخار بپردازم.

هوش مصنوعی: تا زمانی که نام تو بر زبانم جاری شود، چشمانم از این دیده به گواهی‌های مختلفی می‌رسد.

هوش مصنوعی: اگر در مسیر عشق تو به سوی تو قدم گذاشته‌ام، به مانند دزدی به چنگ می‌آورم که با شمشیر و کفن آماده‌ام.

هوش مصنوعی: تنها با دستان خود باید به پیشرفت و موفقیت برسیم و به هیچ‌کس دیگر وابسته نیستیم؛ چراکه هر آنچه داریم و هستیم، از همین دستان خود ما سرچشمه می‌گیرد.

هوش مصنوعی: سخن از جدایی را کنار بگذار و هر چه می‌خواهی بگو، اما این کار را انجام نده.

هوش مصنوعی: در اینجا صحبت از زمانی است که در گفت‌وگو و تبادل نظر، فرصتی برای بیان نظرات و ایده‌ها ایجاد می‌شود. در این شرایط، فرد می‌گوید که اگر نتوانیم در زمان مناسب حرف بزنیم و از فرصت استفاده کنیم، ممکن است دیگر نتوانیم به آن ایده‌ها دست پیدا کنیم. به طور کلی، این بیان تأکیدی بر اهمیت زمان و فرصت‌ها در بیان افکار و نظرات است.

هوش مصنوعی: ما فقط درباره ظاهر صحبت کردیم، اما حقیقت عمیق‌تر سر برآورد. اگر در این سطح باقی بمانیم، این نیز پایدار نخواهد ماند.