مولانابخش ۱۰۷ - نومید شدن موسی علیه‌السلام از ایمام فرعون به تاثیر کردن سخن هامان در دل فرعون
گفت موسی لطف بنمودیم و جود
خود خداوندیت را روزی نبود
آن خداوندی که نبود راستین
مر ورا نه دست دان نه آستین
آن خداوندی که دزدیده بود
بی دل و بی جان و بی دیده بود
آن خداوندی که دادندت عوام
باز بستانند از تو هم‌چو وام
ده خداوندی عاریت به حق
تا خداوندیت بخشد متفق
بخش ۱۰۶ - تزییف سخن هامان علیه اللعنة: دوست از دشمن همی نشناخت اوبخش ۱۰۸ - منازعت امیران عرب با مصطفی علیه‌السلام کی ملک را مقاسمت کن با ما تا نزاعی نباشد و جواب فرمودن مصطفی علیه‌السلام کی من مامورم درین امارت و بحث ایشان از طرفین: آن امیران عرب گرد آمدند
اطلاعات
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مسدس محذوف یا وزن مثنوی)
قالب شعری: مثنوی
منبع اولیه: ویکی‌درج
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
گفت موسی لطف بنمودیم و جود
خود خداوندیت را روزی نبود
هوش مصنوعی: موسی گفت: لطف و کرم ما به شما نشان داده شده، اما این نعمت الهی همیشه در دسترس نیست.
آن خداوندی که نبود راستین
مر ورا نه دست دان نه آستین
هوش مصنوعی: خدای حقیقی و واقعی آن کسی است که نه به صورت ظاهری و نه با نشانه‌های ملموس قابل مشاهده نیست.
آن خداوندی که دزدیده بود
بی دل و بی جان و بی دیده بود
هوش مصنوعی: خداوندی که از انسانی بی‌احساس و بی‌جان و بی‌نظری چیزی را دزدیده بود.
آن خداوندی که دادندت عوام
باز بستانند از تو هم‌چو وام
هوش مصنوعی: خداوندی که به تو چیزهایی را عطا کرده، تو هم باید آن‌ها را همچون وامی که گرفته‌ای، پس بدهی.
ده خداوندی عاریت به حق
تا خداوندیت بخشد متفق
هوش مصنوعی: خداوند به انسان‌ها نعمتی موقتی عطا کرده است، تا آن‌ها را به سوی حق و حقیقت راهنمایی کند و در نهایت به مقام والایی نائل شوند.
حاشیه ها
1403/08/07 06:11
کوروش
ده خداوندی عاریت به حق
تا خداوندیت بخشد متفق
مصرع دوم یعنی چع ؟