هوش مصنوعی: وقتی هامان را تنها دید، به او حمله کرد و گریبانش را پاره کرد.

هوش مصنوعی: آن موجود شرور با صدای بلند فریاد زد و گریه کرد و دستار و کلاه را به زمین زد.

هوش مصنوعی: چگونه ممکن است کسی با چنین جسارتی، در برابر چهره شاه اینگونه سخن بیهوده بگوید؟

هوش مصنوعی: تمام جهان را به تسخیر خود درآورده‌ای، زیرا تو با سرنوشت مانند طلا رفتار کرده‌ای.

هوش مصنوعی: سلطانان از دور و نزدیک بی‌آنکه لجبازی کنند، مالی را به سوی تو می‌آورند.

هوش مصنوعی: پادشاهان با خوشحالی لب‌های خود را به هم می‌مالند، زیرا بر روی خاک تو، مانند کیقباد، احساس شادمانی می‌کنند.

هوش مصنوعی: اگر اسب سرکش و یاغی، اسب ما را ببیند، به سرعت از سمت ما دور می‌شود و بدون عصا می‌گریزد.

هوش مصنوعی: تا کنون تو معبود و پرستیده جهان بوده‌ای و من کوچک‌ترین بندگانت هستم.

هوش مصنوعی: به هزاران درد و رنج و سختی افتادن، بهتر از این است که انسان به جای خدایی، مرید و خدمتگزار یک بنده باشد.

هوش مصنوعی: ای شاه چین، ابتدا مرا نکش تا چشمانم شاه تو را نبیند.

هوش مصنوعی: ای کاش مرا به قتل برسانی تا چشمانم این خواری و ذلت را نبینند.

هوش مصنوعی: اگر وجود ندارد و نباید چنین باشد که زمین به دور خود بچرخد، همان‌طور که زمین می‌چرخد.

هوش مصنوعی: خدمتگزاران ما در کنار ما خواهند بود، اما کسانی که بدون درک و احساس به ما نزدیک می‌شوند، باعث درد و رنج می‌شوند.

هوش مصنوعی: دشمنان ما با خوشحالی به زندگی ادامه می‌دهند، اما دوست ما در این میان دچار ناامیدی و تاریکی شده؛ حال آنکه ما به خاطر مشکلاتی که داریم، به عمق زمین و گور نزدیک می‌شویم.