فرجه جو دراینجا به معنی جوینده فرصت است اما فرجه علاوه بر سیر وسیاحت معنی شکاف و رخنه هم میدهد مانند فرجه امتحانی

گام زان سان نه که نابینا نهد واقعا خردمندانه و حزمانه است .

خباط هم همان پری زدگی است اما اینجا هلاکت معنی میدهد

فرجه جو شاید از تفرج هم باشد یعنی شادی خواهانه

آدمی چون کشتی است و بادبان
تا کی آرد باد را آن باد ران
در اجرای عروسکی دیدار شمس و مولانا، آنجا که شمس این بیت را بر مولانا می خواند بادی تند ردای زیبایش را چون بادبان به اهتزاز در می آورد...
هماهنگی بسیار زیرکانه میان واژگان و تصویر لذتبخش است!

در قطعه ای دیگر شمس می خواند :
تیر پران بین و نا پیدا کمان
جان ها پیدا و پنهان جان جان
نخست تیر برای پرتاب نیاز به کمان و کشتی برای حرکت نیاز به باد موافق دارد،
دو دیگر یادمان نرود که کمانی هم هست و باد موافقی نیز هم...

تک بیت « آدمی چون کشتی است و بادبان،
تا کی آرد باد را آن باد-ران »
از دفتر سوم مثنوی معنوی مولانا، حاوی مضمون عمیقی از نسبت خداوند به انسان و جهان؛ و همچنین مفهوم جبر و اختیار است!
مولانا خدا را در نقش اورنده باد (باد-ران) تصویر میکند، که بدون او و وزش و جریان او؛ هیچ حرکتی در این جهان صورت نمیگیرد. هر حرکتی و عملی از او نشات میگیرد...
ولی وقتی باد امد؛ این دیگر در اختیار انسان است که چگونه کشتی را براند (ادمی چون کشتی است و بادبان)؛ میخواد غرقش کند یا در جهت درست به حرکت دراورد! مقصدی که به ان میرسیم از قبل مشخص نیست. بستگی دارد به چگونگی استفاده از ان باد، و راندن کشتی زندگی!

حزم آن باشد که ظن بد بری

صحیح این است:
"خرم" آن باشد که ظن بد بری