هوش مصنوعی: آن عاشق با دل شکسته و بی‌تاب، با سرعت و شور و حرارت به سوی بخارا حرکت کرد.

هوش مصنوعی: ریگ‌های کویر برای او مانند حریر نرم و لطیف هستند و آب جیحون در مقایسه با او مانند یک آبگیر کوچک به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: آن بیابان در مقابل او به مانند یک گلستان به نظر می‌رسید، چرا که خنده او چنان شادی و زیبایی را به ارمغان می‌آورد که بیابان را مملو از سرزندگی می‌کرد.

هوش مصنوعی: در سمرقند شیرینی‌هایی وجود دارد، اما او لبخندش را از بخارا گرفته و این لبخند، برای او تبدیل به یک سنت و روش زندگی شده است.

هوش مصنوعی: ای بخارا، تو باعث افزایش عقل و دانش بوده‌ای، اما از من عقل و ایمان را گرفته‌ای.

هوش مصنوعی: من به دنبال نور و روشنایی هستم، زیرا در این جمعیت، موهبت و عظمت را جستجو می‌کنم.

هوش مصنوعی: وقتی دید که رنگ تیره‌ی غم به سواد (سیاهی) بخارا اضافه شده است، ناگهان رنگی روشن و سفید به وجود آمد.

هوش مصنوعی: مدتی بی‌هوش شد و به زمین افتاد و عقل او در باغ رازها پرواز کرد.

هوش مصنوعی: بر روی او گل‌برگ‌های سرخ و خوشبو می‌پاشیدند، اما از عشق او بی‌خبر بودند.

هوش مصنوعی: او باغی پنهان را مشاهده کرده بود که به خاطر عشقش از خود فاصله گرفته و دچار نابودی شده بود.

هوش مصنوعی: تو در این لحظه شایسته نیستی و به زیبایی و لطافت همراه نیستی، هرچند که وجود داری.

هوش مصنوعی: پوشش خرد و آگاهی تو همیشه با توست، اما تو از نیروهایی که نمی‌توانی ببینی، غافل هستی.