گنجور

بخش ۱۶۲ - دعاکردن موسی آن شخص را تا بایمان رود از دنیا

موسی آمد در مناجات آن سحر
کای خدا ایمان ازو مستان مبر
پادشاهی کن برو بخشا که او
سهو کرد و خیره‌رویی و غلو
گفتمش این علم نه درخورد تست
دفع پندارید گفتم را و سست
دست را بر اژدها آنکس زند
که عصا را دستش اژدرها کند
سر غیب آن را سزد آموختن
که ز گفتن لب تواند دوختن
درخور دریا نشد جز مرغ آب
فهم کن والله اعلم بالصواب
او به دریا رفت و مرغ‌آبی نبود
گشت غرقه دست گیرش ای ودود

اطلاعات

وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مسدس محذوف یا وزن مثنوی)
قالب شعری: مثنوی
منبع اولیه: ویکی‌درج

* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.

برگردان به زبان ساده

موسی آمد در مناجات آن سحر
کای خدا ایمان ازو مستان مبر
هوش مصنوعی: موسی در آن صبحگاه به راز و نیاز مشغول بود و به خداوند می‌گفت که ای خدا، از مستان و عاشقان خود ایمان را سلب نکن.
پادشاهی کن برو بخشا که او
سهو کرد و خیره‌رویی و غلو
هوش مصنوعی: به دیگران بخشش کن و به آنها فرصت بده، زیرا ممکن است که آن‌ها اشتباه کرده باشند و در قضاوت خود دچار خطا و افراط شده باشند.
گفتمش این علم نه درخورد تست
دفع پندارید گفتم را و سست
هوش مصنوعی: به او گفتم که این دانش برای تو مناسب نیست و باید از قبولش دست برداری و به حرف‌های من گوش ندهی، زیرا این چیزها ضعیف و ناپایدار است.
دست را بر اژدها آنکس زند
که عصا را دستش اژدرها کند
هوش مصنوعی: کسی می‌تواند با خطر بزرگ مواجه شود و بر آن غلبه کند که به چیزی که در دست دارد، تسلط و قدرت کافی داشته باشد.
سر غیب آن را سزد آموختن
که ز گفتن لب تواند دوختن
هوش مصنوعی: شایسته است که اسرار غیبی را بیاموزد، زیرا زبان نمی‌تواند برای بیان آنها کافی باشد.
درخور دریا نشد جز مرغ آب
فهم کن والله اعلم بالصواب
هوش مصنوعی: تنها پرنده‌ای که می‌تواند دریا را درک کند، مرغابی است. به همین دلیل، فقط اوست که می‌تواند با آب ارتباط برقرار کند. خداوند بهتر می‌داند که حقیقت چیست.
او به دریا رفت و مرغ‌آبی نبود
گشت غرقه دست گیرش ای ودود
هوش مصنوعی: او به دریا رفت، اما هیچ پرنده‌ای در آنجا نمی‌دید. گرفتار و غرق شد، پس ای خدا، به کمکش بیا.

حاشیه ها

1394/10/20 12:01
روفیا

دست را بر اژدها آنکس زند
که عصا را دستش اژدرها کند
او به دریا رفت و مرغابی نبود
گشت غرقه دستگیرش ای ودود

1396/03/01 23:06

جلسه 124 شرح موضوعی مثنوی از دکتر سروش دباغ در باب بیت اخر است