هوش مصنوعی: وقتی او این سخنان را شنید، سریع و تند به سوی در موسی، پیامبر خدا، رفت.

هوش مصنوعی: او از ترس اینکه کسی به فریادش برسد، به خاک او می‌مالد و خود را تسلیم می‌کند.

هوش مصنوعی: گفت: به خودت نگاه کن و خود را به دیگران عرضه کن، چرا که تو اکنون به اندازه‌ای رسیده‌ای که باید از این موقعیت بهره‌برداری کنی.

هوش مصنوعی: اینان که کیسه و همیان دارند، با زیان و خسارت تو دچار می‌شوند؛ پس نگرانی آن‌ها را بیشتر کن.

هوش مصنوعی: من درون آجرها دیدم سرنوشت تو را که در آیینه به وضوح نمایان شد.

هوش مصنوعی: عاقل کسی است که از ابتدا به نتیجه و پایان کار توجه دارد، در حالی که فرد نادان تنها به ظاهر و شرایط فعلی نگاه می‌کند و از پیامدهای آینده بی‌خبر است.

هوش مصنوعی: پرنده‌ای دوباره ناله کرد و گفت: ای نیکوخصال، به من در دل نزن، به من لقب ممالت را مده.

هوش مصنوعی: من از آنچه که هستم، بدی‌ها و ناسزاهایی دارم، اما تو زیبایی‌ها و خوبی‌ها را به من عطا کن.

هوش مصنوعی: پسر جان، گفتنی است که تیر از شست رها شده و به عقب برنمی‌گردد. این یعنی کارهایی که انجام می‌دهی، دیگر قابل برگشت نیستند.

هوش مصنوعی: اما می‌خواهم از نیکوکاران یاد بگیرم تا به آن زمان ایمانم را با خود داشته باشم.

هوش مصنوعی: هرگاه که ایمان داشته باشی، زنده‌ و پایدار هستی.

هوش مصنوعی: در آن لحظه حالتی بر استاد عارض شد و دلش به شدت ناآرام گشت، بنابراین طشت را به نزد او آوردند.

هوش مصنوعی: مرگ یک انقلاب بزرگ است، نه تنها یک گرسنگی یا نیاز به غذا. پس ای بیچاره، این چه فایده‌ای برای تو دارد؟

هوش مصنوعی: چهار نفر را به سوی بند بردند، در حالی که او بر پشت ساق پا می‌کشید.

هوش مصنوعی: اگر پند موسی را نمی‌شنوی و شوخی می‌کنی، خودت را به خطر می‌اندازی و بر تیغ تیز می‌زنی.

هوش مصنوعی: تیغ، از جان تو خجالت نمی‌کشد، برادر، زیرا این جان توست که حقیقتاً متعلق به توست.