بخش ۱۵۲ - آمدن آن زن کافر با طفل شیرخواره به نزدیک مصطفی علیه السلام و ناطق شدن عیسیوار به معجزات رسول صلی الله علیه و سلم
اطلاعات
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
حاشیه ها
میبیاموزد مرا وصف رسول
زان علومم می رهاند زیئ فسول
میبیاموزد مرا وصف رسول
زان علومم می رهاند زین فسول
جل الخالق
به حق چیزهای نشنیده
هر دو میگفتند کز خوف سقوط
جان سپردن به برین بوی حنوط
یعنی چه
کوروش جان نمیدونم داستان را گرفتی یانه مجبورم توضیحی بدم ببخشید یکی از زنان کافر با فرزند خردسالش نزد حضرت رسول رفتند تا صدق دعوی ایشان را محک بزند اسم کودک عبدالعزی بود که کودک به حرف آمده ودر پاسخ رسول اکرم میگوید من عبدالعزیز هستم و به اتفاق مادرش ایمان می آورند ،عزی نام یکی از بتهای اعراب جاهلیت بوده در آن لحضه شمیم عطری بهشتی همه جا را فرا میگیرد حالا معنی بیت مورد سوال شما:
دراون لحضه مادر وفرزند گفتند اگر برای این رایحه جان بدهیم بهتره تا آنکه این بوی دل انگیز از بهشت برسه وزایل نشه
در آخر هم هرکس که معرف او حضرت حق باشه تمام جمادات ونباتات اون رو تصدیق میکنن و هرآنکس که خدا حافظش باشه حتی مرغان وماهیان (کنایه از کاینات) نیز نگهبان وحارس اویند .
خدا نگهدار وحافظت باشه شاد باشی
سلام
اگر چون بنده به این موضوع یقین داشته باشید که اشعار مولانا از روی تفنن وسرگرمی بر زبانش جاری نشده پس به تبع آن نمیتوانند کلمات بدون در نظر گرفتن معنا ومنظوری خاص از سوی ایشان بکار گرفته شده باشند خاصیت اشعار مولانا بگونه ای است که باهربارخواندن دریچه ای نو در برابر دیدگان آدمی میگشاید وآدمی را متوجه معنایی نو مینماید شاید از پاسخ بنده،همچون خودم راضی نباشید دلیل آن هم باز نشدن معنای حنوط وسقوط در بیت 16 است که مورد سوال آقا کوروش بوده
حنوط در لغت عبارت است از ماده ای خوشبو مانند کافور که مردگان را با آن غسل واحیاناً مومیایی مینمایند ولی چرا حنوط در مقابل سقوط چرا از ماده معطر دیگری نام نبرده در حکایت داریم که طفل بقول مولانا رضیع به رسالت رسول اکرم همچون اصحاب صدر اسلام ایمان می آورد قطعا در دیدگاه عرب جاهلی یا بقول متن شعر مشت حیز( مشت حیز کنایه از آن کافران میتونه باشه)عبدالعزی به مراتب دارای منزلتی بالاتر از عبدالعزیز است پس قبول داریم که با ایمان آوردن ،آن طفل در نزد عامه تنزیل درجه پیدا کرده است یا همان سقوط دقیقا مانند اصحاب صدر زمانی که مثلا ابوبکر صدیق یا هریک از صحابه به رسالت رسول اکرم معترف گردیدند تمامی اموال خود را مصروف این ایمان خود کردند ومجبور به هجرت ،شکنجه وسایر بلایا شدند وازآن مرتبه اجتماعی به نوعی سقوط کردند (البته از دیدگاه عرب جاهلی وگرنه داشتن ثروت منافاتی با ایمان نداره )منظور اینه که دیگه اون مکنت گذشته هرگزمرکز توجه ایشان نبود دیگه بر داشته ونداشته غم نمیخورد در اینجا مولانا ما را متوجه این قضیه مینماید که ایمان واقعی یعنی گذشتن از تمام هستی موهومی ،نام ونشان ومنصب اموال و هرچه که در تصوره ، ودر عوض عشق ورزی با حقیقت مطلق جایگزین میشه ودر پیش حق بنده عزیز خواهی بود دیگر تو عبدالعزی نیستی دیگر عبد العزی در مقابل عبدالعزیز بجز نامی حیز (مخنث) وپست نیست باید از تمامی هستی ومنیت خودت بگذری تا مومن گردی وزمانی که از خودت اصطلاحاً مردی آنگاه حنوط میرسد هیچ انسان زنده ای به خود کافور نمیمالد آنگاه که مرد نیاز به کافور وحنوط دارد وآن دو میگفتند که ما از سقوط وتنزیل درجه ترس داشتیم ولی اکنون حاضریم بمیریم تا این مردن ما باعث بشه که از شمیم حنوط بهشتی بهره مند گردیم بقول رسول اکرم موتو قبل ان تموتو
شاد باشی امیدوارم حق مطلب را ادا کرده باشم .
مدیریت محترم سلام
علوم وزن بیت را مخدوش کرده علومم صحیح است لطفا اصلاح فرمایید .
شاد باشید
درود بر شما
در یکی از نسخ مکتوبی که بنده دیدم، علوم نیست
بلکه عُلُو هست
زان عُلُوّم میرهاند زین سفول

مولانا