هوش مصنوعی: پیامبر به آن بیمار گفت وقتی که دوستتان برای عیادت شما آمد.

هوش مصنوعی: شاید به نوعی از روی نادانی دعایی کرده‌ای و به همین دلیل زهر یا آسیبی را متحمل شده‌ای.

هوش مصنوعی: به یاد داشته باش که چه دعایی را هنگام پریشانی از فریب‌های دل و نفس خود می‌خوانده‌ای.

هوش مصنوعی: می‌گوید که فقط در صورتی که عزم و اراده‌ام را با خود داشته باشم، ممکن است خاطراتم را به یاد بیاورم.

هوش مصنوعی: از حضور نوربخش و روشن‌کننده، پیامبر اسلام، در دل او دعا و خواسته‌ای پدیدار گشت.

هوش مصنوعی: نور و روشنایی‌ای که از آن روزنه می‌تابد، به‌قدری قوی است که می‌تواند دل‌ها را به هم متصل کند و همچنین مرز بین حقیقت و دروغ را مشخص نماید.

هوش مصنوعی: گفت: حالا یادم افتاد، ای پیامبر، آن دعایی که من از روی پر رویی گفته‌ام.

هوش مصنوعی: وقتی که به گناه گرفتار می‌شدم، خود را در وسوسه‌ها غرق می‌یافتم و برای فرار از آنها تلاشی می‌کردم.

هوش مصنوعی: از تو هشدارها و وعده‌هایی به من می‌رسید که مجرمان را از عذاب سختی که در انتظارشان است آگاه می‌ساخت.

هوش مصنوعی: در حالتی ناآرام و بی‌قراری به سر می‌بردم و نمی‌توانستم راه حلی پیدا کنم، زیرا همه چیز محکم بسته بود و قفل نیز باز نمی‌شد.

هوش مصنوعی: نه توان صبر دارم و نه راه فراری، نه امیدی به توبه دارم و نه جایی برای جدال.

هوش مصنوعی: من مانند هاروت و ماروت از غم و اندوه ناله می‌زدم و به پروردگارم می‌گفتم.

هوش مصنوعی: از خطرات هاروت و ماروت، چاه بابل را به‌طور واضح در اختیار گرفتند.

هوش مصنوعی: برای رسیدن به آرامش و دوری از عذاب‌های آخر زمانی، باید انسان‌ها بخصوص کسانی که عاقل و با بصیرت هستند، در زندگی خود دقت و تدبیر داشته باشند.

هوش مصنوعی: عمل نیک و پسندیده انجام دادن، همیشه ساده‌تر از تحمل درد و رنج ناشی از آتش و مشکلات است.

هوش مصنوعی: توضیحی درباره‌ی آسیب‌ها و سختی‌های زندگی در جهان دیگر ارائه می‌دهد که به مراتب بیشتر از رنج‌های دنیای ماست. در این دنیا، ممکن است رنج‌ها ساده و قابل تحمل به نظر برسند، اما در مقایسه با آنچه در جهان دیگر وجود دارد، اصلاً به حساب نمی‌آید.

هوش مصنوعی: خوشا به حال کسی که در تلاش و مجاهدت است و به خاطر زحماتش، از رنج‌ها و سختی‌ها شکایت نمی‌کند و با صداقت و دل‌خوشی به پیش می‌رود.

هوش مصنوعی: برای اینکه از درد و زحمت آن دنیا رهایی یابد، بر خود این زحمت عبادت را تحمل می‌کند.

هوش مصنوعی: من نیز می‌گفتم که ای پروردگار، آن عذاب را هر چه زودتر بر من در این دنیا نازل کن.

هوش مصنوعی: تا زمانی که در آن دنیا آرامش و آزادی داشتم، در چنین خواسته‌ای به گردش و تحرک می‌پرداختم.

هوش مصنوعی: این گونه که من به شدت رنج می‌برم، جان من به خاطر این درد و بی‌قراری آرامش ندارد.

هوش مصنوعی: من از ذکر و دعاهای خود غافل مانده‌ام و این غفلت باعث شده که از خودم و خوبی‌ها و بدی‌هایم بی‌خبر شوم.

هوش مصنوعی: اگر جمال تو را نمی‌دیدم، اکنون چقدر خوشبخت و خوشبو بودی.

هوش مصنوعی: یکباره از قید و بند آزاد شدم و به شکوه و عظمت این حس وابستگی پی بردم.

هوش مصنوعی: نگو که ای کاش دعا می‌کردی، زیرا تو نباید خود را از ریشه و اساس جدا کنی.

هوش مصنوعی: ای مور نژند، تو چگونه می‌توانی با چنین بار سنگینی که همانند کوهی بلند بر دوش توست، مقابله کنی؟

هوش مصنوعی: او به سلطان گفت: ای سلطان، من از روی بی‌توجهی کاری کرده‌ام، اما اکنون توبه کرده‌ام و هیچ مهارتی ندارم.

هوش مصنوعی: این دنیا مانند جنگلی پر از پیچیدگی‌ها و دشواری‌هاست و تو همچون موسی هستی که ما به خاطر گناهان‌مان در این دنیای پر از مشکلات گرفتار شده‌ایم.

هوش مصنوعی: مردم موسی در حال حرکت بودند، اما در واقع هنوز در اولین قدم خود بودند.

هوش مصنوعی: سال‌ها در مسیر زندگی حرکت می‌کنیم، اما در نهایت مانند آغاز راه هنوز در همان نقطه اول گرفتاریم.

هوش مصنوعی: اگر دل موسی از ما راضی بود، بی‌شک راهی پیدا می‌شد که تیه و بیابان به مقصدی روشن تبدیل می‌شد.

هوش مصنوعی: اگر او از ما بیزار بود، پس چگونه به خوان ما رسید؟ هیچ چیز از آسمان نداشت.

هوش مصنوعی: وقتی که تو از سنگ خارا چشمه‌هایی زنده و جوشان بیرون آوردی، در دل بیابان جان تازه‌ای به ما بخشیدی.

هوش مصنوعی: به جای اینکه بر سر سفره‌ام بیایی، آتش و شعله به این خانه آوردی و بر ما افکنده‌ای.

هوش مصنوعی: در زمان‌هایی، موسی در انجام کارهای ما دو دلی می‌کند. گاهی دشمن ما به حساب می‌آید و گاهی به عنوان دوست و یار ما قرار می‌گیرد.

هوش مصنوعی: خشم او مانند آتش در وجود ما می‌سوزد، اما صبر و بردباری‌اش تیرهای بلا را از ما دور می‌کند.

هوش مصنوعی: اینکه کسی توانسته باشد خشم خود را با بردباری کنترل کند، کار آسانی نیست. این ویژگی نادر و ارزشمند از لطف و محبت توست، ای عزیز.

هوش مصنوعی: به خاطر این نام بزرگ و محترم موسی، پیامبری را به اینجا فرستادم که وحشت و ترس را به حضور بکشاند.

هوش مصنوعی: اگر موسی به عظمت خود اجازه دهد که من در حضورت به یاد کسی بیفتم، چنین چیزی غیر ممکن است.

هوش مصنوعی: عهد و پیمان ما بارها شکسته شده، اما ای معشوق، عهد تو همچنان مانند کوه ثابت و استوار مانده است.

هوش مصنوعی: عهد و پیمان ما همچون کاه است که به راحتی تحت تأثیر هر بادی قرار می‌گیرد و به آسانی تغییر می‌کند، در حالی که عهد تو مانند یک کوه است که ثابت و مقاوم است و از هر کوهی هم محکم‌تر و با ثبات‌تر است.

هوش مصنوعی: ای امیر، حق این است که بر تنوع و تغییرات ما رحمت و لطفی نازل کنی.

هوش مصنوعی: ما خودمان را شناختیم و شرم و رسوایی‌امان را درک کردیم، پس ای پادشه، ما را آزمایش نکن.

هوش مصنوعی: ای مهربان و یاری‌دهنده، تو به قدری نیکو و بزرگ‌منش هستی که فضیحت‌ها و عیب‌های دیگران را از دید پنهان نگه داشته‌ای.

هوش مصنوعی: وجود تو از نظر زیبایی و کمال، بی‌نهایت است، اما ما در نقص‌های خود و در گمراهی، به بی‌نهایتی رسیده‌ایم.

هوش مصنوعی: ای بزرگوار، بی‌نهایت مجازت را بر ناهنجاری‌ها و اعمال زشت و نادرست افراد قرار ده.

هوش مصنوعی: ببینید که از جدایی ما تنها یک رشته باقی ماند، در حالی که در مصر (یا زندگی) چیزی از ما نمانده و فقط دیواری مستحکم به جا مانده است.

هوش مصنوعی: پس از این، ای خدا، تا وقتی که روح دیوان شاد نشود، باقی‌مانده‌ها باقی خواهند ماند.

هوش مصنوعی: برای ما این است که نیازی به آن نعمت اولیه نیست، که تو گمشدگان را دوباره هدایت کردی.

هوش مصنوعی: وقتی قدرت و توانایی‌ات را نشان دادی، ای کسی که رحمت را در گوشت و چربی قرار داده‌ای، بر ما نیز رحم کن.

هوش مصنوعی: اگر این دعا موجب خشم تو شود، ای بزرگوار، باید به من یاد دهی که چگونه دعا کنم.

هوش مصنوعی: انسان به قدری از بهشت رانده شد که فرصتی برای بازگشت پیدا کرد، و در این بازگشت از شر و زشتی رهایی یافت.

هوش مصنوعی: چه کسی می‌تواند بگوید که دیوِ گمراه از انسان فراتر رفته و بر چنین گفتاری تسلط پیدا کند که از او بازی بخواهد؟

هوش مصنوعی: در واقع، تمام نفع و فایده به انسان می‌رسد و تمام نفرت و حسد از آن حاسد است که در حال شکل‌گیری است.

هوش مصنوعی: یک بار بازی را دید و دیگر هیچ بازی را ندید، بنابراین پایه‌های زندگی‌اش را از بین برد.

هوش مصنوعی: شبی آتش‌سوزی رخ داده و دیگران در این حادثه جان خود را از دست داده‌اند، اما باد باعث خاموش شدن آن آتش شده و به نوعی زنده مانده است.

هوش مصنوعی: چشم بند بود که دیو را از دیدن ضرر و زیان دشمن، دور نگه داشت.

هوش مصنوعی: خود آسیب به جان او تبدیل شده است، گویا او انسانی است که دیو درونش را بروز داده است.

هوش مصنوعی: نفرین به کسی که با بدبینی و حسادت، فردی را تحت تأثیر قرار دهد و باعث بروز کینه و نفرت در او شود.

هوش مصنوعی: هر کسی که کارهای بد انجام دهد، در نهایت باید با عواقب آن روبرو شود و در نتیجه، آن عواقب به سراغ او خواهد آمد.

هوش مصنوعی: تمامی بندهایی که فرزین به کار برده است، به گونه‌ای دیگر دیده می‌شود و در نتیجه، در مواجهه با او، به نقصان و کمبود دچار می‌شود.

هوش مصنوعی: چون او خودش را ببینید، متوجه می‌شود که آسیب‌پذیر و زخم‌خورده است.

هوش مصنوعی: دردی که ناشی از دیدن چنین حالتی است، او را به درون خود می‌کشاند و از پشت پرده‌های پنهانی‌اش خارج می‌کند.

هوش مصنوعی: تا زمانی که مادران درد زایمان را تجربه نکنند، هیچ راهی برای آموختن این موضوع نخواهند داشت.

هوش مصنوعی: این امانتی که در دل داریم، مانند جنینی است که در رحم نگهداری می‌شود و این نصیحت‌ها نیز شبیه به نقش دایه‌ای هستند که به ما کمک می‌کنند تا آنچه را در دل داریم به دنیا بیاوریم.

هوش مصنوعی: قابله می‌گوید که مادر درد ندارد؛ بلکه درد واقعی متعلق به کودکی است که به دنیا می‌آید.

هوش مصنوعی: کسی که بی‌درد است، باعث می‌شود دیگران را به اشتباه بیندازد و از حقیقت دور کند، چرا که او هیچ درکی از درد و رنج ندارد و نمی‌تواند حقیقت را درک کند.

هوش مصنوعی: گفتن کلمه "من" در زمان مناسب می‌تواند مایه برکت و خیر باشد، اما بیان آن در زمان نامناسب، موجب نفرین و بدبختی است.

هوش مصنوعی: شخصیتی که به رحمت و لطف الهی رسیده، مورد حمایت و حفاظت قرار گرفته است، در حالی که فردی مانند فرعون که به کفر و فساد پرداخته، گرفتار لعنت و عذاب الهی شده است. به وضوح می‌توان تفاوت میان رحمت و عذاب را مشاهده کرد.

هوش مصنوعی: بنابراین هر پرنده‌ای که در زمان نامناسب ظاهر شود، باید سرش بریده شود.

هوش مصنوعی: سر بریدن به معنی کشتن نفس و ترک کردن تفسیر و توضیحاتی است که برای ما اهمیت دارند. این اشاره به این دارد که انسان باید برای پیشرفت و رشد معنوی خود، گاهی اوقات از خواسته‌ها و تفسیرهای سطحی خود دست بکشد و به مبارزه با نفس خود بپردازد.

هوش مصنوعی: به گونه‌ای رفتار کن که نیش من به تو آسیب نرساند تا زمانی که او از خطر مرگ به آرامش برسد.

هوش مصنوعی: اگر دندان سمی مار را بکشید، مار از خطر سنگسار رهایی می‌یابد.

هوش مصنوعی: هیچ چیز به اندازه سایه‌ی لباس آن فردی که نفس را می‌کشد، نمی‌تواند نفس را از بین ببرد.

هوش مصنوعی: زمانی که توفیق الهی خود را به سختی و جدیت دریافت کنی، هر نیرویی که به سمت تو بیاید، به سوی آن توفیق جذب خواهد شد.

هوش مصنوعی: در این بیت، به این نکته اشاره می‌شود که هر عمل و حرکتی که انجام می‌دهیم، از یک نیروی بالاتر یا الهی نشأت می‌گیرد. در واقع، بر تیراندازی و کارهایی که می‌کنیم، نشانه‌ای از اراده و قدرتی بزرگ‌تر وجود دارد. به عبارت دیگر، ما تنها ابزار اجرای اراده‌ای بزرگ‌تر هستیم و باید به این نیروی بالاتر نسبت به کارهایمان توجه کنیم.

هوش مصنوعی: کسی که دستش را به سمت تو دراز کند و صبور باشد، هر لحظه می‌توانی به او امید داشته باشی.

هوش مصنوعی: نگران نباش اگر مدت زیادی بدون او مانده‌ای، چون این دوری را به سختی و با دقت تجربه کرده‌ای.

هوش مصنوعی: خداوند رحمتش دیر و با سختی می‌آید، اما وقتی که به درگاهش بیایی، هیچ زمانی را از دست نداده و همیشه حاضر و ناظر است.

هوش مصنوعی: اگر بخواهی درباره این پیوند و جدایی بیشتر بدانیم، با دقت و تفکر به همراه نور صبحگاهی به آن بپرداز.

هوش مصنوعی: اگر تو بگویی که بدی‌ها از اوست، اما آن نقصان و کمبود فضیلت او به چه کسی مربوط می‌شود؟

هوش مصنوعی: اینکه او بدی را می‌دهد، نشان‌دهنده کمال اوست؛ من هم می‌توانم مثالی برایت بزنم، ای محتشم.

هوش مصنوعی: نقاشی دو نوع طرح را ترسیم کرده است: طرح‌های ساده و طرح‌هایی که ناپاک و نامرتب به نظر می‌رسند.

هوش مصنوعی: در این بیت به زیبایی و جذابیت یک فرد اشاره شده که مانند یوسف زیباست و در مقایسه با آن، زشت‌ها و شیطنت‌های دیگران را به چالش می‌کشد. این فرد با داشتن صفات نیکو، در مقابل ویژگی‌های زشت و بد، برجسته و خاص به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: همه‌ی زیبایی‌ها و زشتی‌ها ناشی از هنر و مهارت اوست و زشتی‌های موجود به خود او مربوط نمی‌شود.

هوش مصنوعی: زشت‌ترین چیزها در نهایت زشتی، تمام زشتی‌ها را به دور خود جمع می‌کند و به سرعت می‌چرخاند.

هوش مصنوعی: تا زمانی که مهارت و دانش او به نمایش گذاشته شود، کسانی که منكر وجود استادش هستند، شرمنده و رسوا خواهند شد.

هوش مصنوعی: اگر کسی بداند که زشت کردن و ناپاکی درست نیست، به همین دلیل خالق و مخلص حقیقی خواهد بود.

هوش مصنوعی: پس از این، کفر و ایمان هر دو نشانه وجود خداوند هستند و هر دو به او تعظیم می‌کنند.

هوش مصنوعی: اما مؤمن باید بداند که او با میل و رغبت به سجده درآمده است، زیرا در جستجوی رضایت خداوند و هدفی مشخص است.

هوش مصنوعی: برخی از زرتشتیان هم به خداوندی یزدان ایمان دارند، اما نیّت و هدف آنها چیز دیگری است.

هوش مصنوعی: سلطان در قلعه‌ای بزرگ و باشکوه زندگی می‌کند، اما به راستی ادعای رهبری و حاکمیت دارد.

هوش مصنوعی: زمانی که شخصی شورشگر شود و بر سرزمین خود تسلط یابد، در نهایت خود به مقام و قدرت سلطنت دست پیدا خواهد کرد.

هوش مصنوعی: مؤمن به خاطر ایمان و باور خود، قلعه‌ای برای پادشاه می‌سازد و این کار را نه به خاطر قدرت و مقام، بلکه به خاطر عشق و ارادتش انجام می‌دهد.

هوش مصنوعی: این شعر به ناپسندهایی اشاره دارد که کسانی به وجود می‌آورند و از زیبایی‌ها سخن نمی‌گویند، در حالی که قدرت و توانایی بر خلق خوب و بد را دارند. در واقع، شاعر به کسانی انتقاد می‌کند که به جای ستایش نیکی‌ها، زشتی‌ها را می‌ستایند و در انتخاب کلماتشان دقت ندارند.

هوش مصنوعی: ای سرور خوب، تو به ما زیبایی و نیکی آموختی و ما را از عیب‌ها پاک و پاکیزه ساختی.