تفرقه درروح حیوانی بود نفس واحدروح حیوانی بود
به اندازه تعدادناپاکان:ناپاکی وجودداردپس تعدادآنهازیاداست ولی پاکان چون یک پاک واحدراپرستش میکنندتعدادازمیان آنهاکنارمیرودوهمه یکی میشوند

در بیت 8 پیش کان صحیح و زیف را یعنی پیش از کان و معدن زر او طلای سره و ناسره را از هم می داند .اینجا زیف عربی است یعنی ناسره و نبهره که صفت طلا است اما مثل بیشتر لغات یک لغت فارسی به این ترتیب فراموش شده است و ان زیف پهلوی است که معنی گناه و بویژه کناه و بی ادبی در گفتار معنی می دهد .مثلا از من چه زیفی دیده اید ؟ یعنی سخن بی پایه اما از جفنگ و چرند محترمانه تر است . اما دو لغت دیگر برای گناه داریم یکی گناهی که کسی مرتکب شود و ان بزه است و دیگری مانید که گناهی است که از ترک واجب دامنگیر کسی شود اما لغت جناح در قران هم امده است و معرب گناه است .

مانید همان قصور است

رش به معنی ریختن است و گویا از ریزیدن باشد و ریشه فارسی دارد . به لکی رش دقیقا معنی ریختن می دهد و البته سیاه هم معنی دارد .

برای عکس لغت رخش با ضمه اول در لغت فرس امده است

چونک حق رش علیهم نوره
مفترق هرگز نگردد نور او
این بیت اینطور درست است:
چونک حق رش علیهم نورهو
مفترق هرگز نگردد نور او

دکتر سروش در شرح مثنوی جلسه دوم به تفصیل در باب این اثر مولانا صحبت میکند .

خیلی خیلی خیلی صحبت پر مغز و عجیب و حیرت اندر حیرتی است که به سختی سخن مولانا را درک کرده در حالی که بیشتر آنرا درنمیابم و هر بار از شراب سر و سخنی چنین آسمانی مست و حیران میشوم..عجیب است عجیب ...
ویژگی عارف:
در دل انگور می را دیده‌اند

در فنای محض شی را دیده‌اند
ویژگی خدا:
چون ازیشان مجتمع بینی دو یار

هم یکی باشند و هم ششصد هزار
ویژگی مولانا:
همچو موری اندرین خرمن خوشم

تا فزون از خویش باری می‌کشم

و با تشکر فراوان از دکتر کیخای عزیز استاد بی نظیر فرهنگ واژگان پارسی و ذخیره های زبانی آن (کردی، لکی و..) که بنده خود لک هستم و توضیحات ایشان در سراسر گنجور دقیق دقیق است

در ظاهر فکر میکنم شعر مینویسم . .. چقدر خود را بی بضاعت می بینم. همچنین عرض خسته نباشید به استاد کیخا

سلام 

به گمانم مولانا در اینجا از موضوعی صحبت می‌کند که کمتر راجع به آن گفته شده و آن پیرانِ نزد خداوند است. یعنی کسانی که عقل و ایمان و عشقشان معادل جمیع آدمیان است. این‌ها نه شرکای خدا بلکه بندگان خدا هستند و چه بندگانی! اینها می‌توانند بگویند ما خدا را اندکی می‌شناسیم. زیرا قیامتها را دیده‌اند و پیش از خلقت جهانِ جدید نزد خدا روزی می‌خوردند. در کتاب مکاشفه یوحنا به موضوع پیران نیز اشاره رفته است. 

مفترق شد آفتاب جانها

در درون روزن ابدان ما

از معدود افرادی هستم که این بیت رو فهمیدم

(همچوموری اندرین خرمن خوشم

تافزون ازخویش باری می کشم) 

درخرمن وجودم بیشترازوجودم بارمی کشم.وبه این خوشم که موری هستم درخرمن وجودم