گنجور

بخش ۴۲ - بیان توکل و ترک جهد گفتن نخچیران به شیر

طایفهٔ نخچیر در وادی خوش
بودشان از شیر دایم کش‌مکش
بس که آن شیر از کمین می در ربود
آن چرا بر جمله ناخوش گشته بود
حیله کردند آمدند ایشان به شیر
کز وظیفه ما ترا داریم سیر
بعد ازین اندر پی صیدی میا
تا نگردد تلخ بر ما این گیا

اطلاعات

وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مسدس محذوف یا وزن مثنوی)
قالب شعری: مثنوی
منبع اولیه: ویکی‌درج

* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.

برگردان به زبان ساده

طایفهٔ نخچیر در وادی خوش
بودشان از شیر دایم کش‌مکش
گله‌ای از حیوانات شکار (نخچیر) در دشتی سرسبز زندگی می‌کردند،اما همیشه با شیری که در آن نزدیکی بود، درگیری و دردسر داشتند.
بس که آن شیر از کمین می در ربود
آن چرا بر جمله ناخوش گشته بود
آن شیر مدام در کمین بود و حیوانات را شکار می‌کرد،تا جایی که خورد و خوراک (چراگاه) برای همه‌ی حیوانات ناخوشایند و پراضطراب شده بود.
حیله کردند آمدند ایشان به شیر
کز وظیفه ما ترا داریم سیر
حیوانات با خود نقشه‌ای کشیدند و نزد شیر رفتند و گفتند:"ما حاضریم هر روز بخشی از خودمان را به‌عنوان سهمیه‌ی غذایی به تو بدهیم، تا سیر بمانی."
بعد ازین اندر پی صیدی میا
تا نگردد تلخ بر ما این گیا
پس لطفاً از این به بعد دنبال شکار نرو،تا چراگاه و زندگی ما برایمان تلخ و آزاردهنده نشود.

خوانش ها

بخش ۴۲ - بیان توکل و ترک جهد گفتن نخچیران بشیر به خوانش فرید حامد
بخش ۴۲ - بیان توکل و ترک جهد گفتن نخچیران به شیر به خوانش عندلیب
بخش ۴۲ - بیان توکل و ترک جهد گفتن نخچیران به شیر به خوانش فاطمه زندی

حاشیه ها

1392/08/29 02:10
امین کیخا

توکل می شود سپردگی و یا سرسپردگی

1392/08/29 02:10
امین کیخا

متوکل سرسپرده

1397/11/12 00:02
کتایون فرهادی

شرح و تفسیر بیت 900
طایفه نخچیر ، در وادی خوش / بوده اند از شیر ، اندر کش مکش
در چراگاهی سرسبز و دلکش دسته ای از حیواناتی که برای شکار شدن مناسب بودند می زیستند و فقط از شیری که در آن حوالی بود دچار غم و اندوه بودند .
شرح و تفسیر بیت 901
بس که آن شیر از کمین در می ربود / آن چرا بر جمله ناخوش گشته بود
از بس که آن شیر کمین می نمود و نخچیران را می ربود . چراگاه برای همه آن حیوانات ناگوار شده بود .
شرح و تفسیر بیت 902
حیله کردند ، آمدند ایشان به شیر / کز وظیفه ما تو را داریم سیر
آن نخچیران تدبیری اندیشیدند و نزد شیر آمدند و گفتند : ما غذای روزانه ات را بطور مستمر فراهم می آریم و تو را سیر نگه می داریم .
شرح و تفسیر بیت 903
جز وظیفه در پی صیدی میا /تا نگردد تلخ ، بر ما این گیا
شرط این است که تو روزانه تنها برای گرفتن طعمه مقررت از جایگاهت بیرون آیی تا این چراگاه و این چمنزار برای ما ناگوار نشود

1402/11/21 16:01
در سکوت

مثنوی معنوی :: در سکوت.... (blog.ir) بشنوید