هوش مصنوعی: اگر ولی (عاشق حق) زهر بخورد، در نهایت شیرینی و لذت خواهد یافت. اما اگر طالب (جستجوگر) به چیزهای ناپسند و غیرمعقول روی آورد، به دردسر و بی‌خبری می‌افتد.

هوش مصنوعی: در این شعر، گوینده از خداوند درخواست می‌کند که مانند سلیمان، قدرت و سلطنتی عطا بفرماید، اما به شایستگی و فقط برای خود او. او نگران است که این قدرت به شخص دیگری داده نشود و به نوعی در تلاش است تا بر اهمیت و لزوم اختصاص این نعمت به خود تأکید کند.

هوش مصنوعی: به دیگری مهربانی نکن، زیرا این حسادت را به دنبال دارد، اما آن محبت و بخشش را نمی‌توان با آن مقایسه کرد.

هوش مصنوعی: نکته‌ای هست که نباید فراموش کرد؛ بعد از من، از بخل او کم نگذارید و به جان خود اهمیت بدهید.

هوش مصنوعی: در سرزمین دل او، خطرات زیادی دیده می‌شود. در دنیا، بیم و ترس از حوادثی که ممکن است پیش بیاید، حاکم است.

هوش مصنوعی: تشویش خاطر و نگرانی از دین برای ما آزمایشی نیست، زیرا مثل این مشکلاتی نیست که ما با آن‌ها مواجه‌ایم.

هوش مصنوعی: برای دست یافتن به علو مقام و تسلط بر امور، لازم است که مانند سلیمان اراده و عزمی قوی داشته باشیم تا از میان هزاران تنوع و زیبایی‌های دنیوی بگذریم.

هوش مصنوعی: او با قدرتی که دارد، به‌گونه‌ای در برابر آن سلطنت ایستادگی می‌کند که حتی امواج آن سرزمین هم به او آسیب نمی‌زنند.

هوش مصنوعی: وقتی که او از این اندوه فراغت یافت، بر همه پادشاهان جهان رحم و شفقت ورزید.

هوش مصنوعی: او شفیع شد و گفت: ای خداوند، این ملک و پرچم را با کمالاتی که به من بخشیدی، به او بده.

هوش مصنوعی: هر انسانی که به دیگران کمک کند و بزرگواری نشان دهد، مانند سلیمان است و من نیز از این دست هستم.

هوش مصنوعی: اگر او نباشد، پس کسی نیست که ویژگی‌های او را داشته باشد. من چه خصوصیتی دارم که خودم را بشناسم؟ در واقع، من بدون ادعا، فقط خودم هستم.

هوش مصنوعی: این فرض را می‌توان توضیح داد، اما من دوباره به داستان مرد و زن برمی‌گردم.