زندگی افسانه افسانه هاست
هر که دل بندد به آن دیوانه دیوانه هاست

رابطه ی من و تو استاد روال مرید و مردای است چه آنکه تاریکی را نوری امیدوار میکند به نجات و هم پرتو لایزال شوری و دلخوشی.پیش از تو در انسجام جهل بایر بودم و بی حاصل بسان آن درخت سپیدار سیرتی که بار پندار ندارد.
شکوفه آذین میکنی به معرفتت شاخسار ارادت را که جوانه زدن برایش خواب لاطائل بود پیش از این.
بازی نبود تحصیل
اسباب دلکشیدن و دل بستگی بود به نکات
و هم زبانت انتشار بلاغت داشت
و روح از نشاط تو کمتر فراغت یافت
بلند قامتی اندیشه منبسط
که جهل را جمله به موهبتی می گریزانی
دستم گرفتی چون ولی
که به ناتوانیم زانو پاگرفت
تو آن بودی گام به گام
که از من خام
چنین پخته به زنهار آمدم
که جمله حریفان در عجبند
همنشین تو بودن سعادت است
و نغز مجاورتت غرق حلاوت است
بر تو شاکر بودن
عین شکر خداست
که رسالت تو
همچون عزم انبیاست
اگر همان باشی
من امتم
و بدان که مکنتم همه وامدار توست
نور اندیشه
و منت یزدان را
جمله که در بساط تو چاکری کنم
که جاروکشی اهل عرفان
بهتر از شاهی شهر اشقیاست
ع.ا

با سلام و درود
به نظر می‌اید در بیت 25 عالم کبری صحیح است.

بنده خود خواند احمد در رشاد
جمله عالم را بخوان قل یا عباد

مسامحه در تفسیر قرآن ، آن هم تا این حد اصلا از مولوی قابل قبول نیست
آیا پیامبر همه مردم را بنده خود خوانده ؟! در حالی که آن آیه می فرماید : یا عبادی الذین اسرفوا علی انفسهم لا تقنطوا من رحمت الله
یعنی ای پیامبر بگو ای بندگان من ( یعنی ای پیامبر به این بندگان من بگو ) که از رحمت خدا ناامید نشوید
جای بسی تأمل است ، لطفا دانشمندان و مولوی دوستان بیشتر شرح دهند

گرامی حنیفه نژاد
بحث انسان کامل هست و مرتبه انسان کاملی و ارواحی که به این مقام و مرتبه میرسن
《 هر زمان نو میشود دنیا و ما 》
علاوه بر ماده و اتم و مولکولها ک میمیرن و متولد میشن، روح هم هی بزرگتر میشه
در مسیر سلوک هی روح بزرگتر در کالبد ما میشینه و روح قبلی رو در بطن خودش جا میده تا جایی ک روح کامل خدا (مسیح) در کالبد ما میشینه
و شخصی ک ب مرتبه انسان کاملی میرسه روح کامل خدا در کالبدش حلول میکنه و مسیح میشه، خود مسیح میشه و نگاه مسیحایی پیدا میکنه (همینطور ک در بسیاری موارد حضرت مولانا از کلمه مسیح یا یکی از کالبدهای مسیح با نام عیسی بسیار نام برده)
و مسیح یعنی مسح شده توسط خدای الرحمن یا اهورا
و بعد مسیح شدن ب عالم اهورا وارد میشه و دید اهورایی پیدا میکنه و بعد نگاه دیانا یا الهی
ک اینها مسیر سلوک و ورای سلوک هست
و شخصی ک به اون مراتب میرسه از بُعد دیانا(الله) یا اهورا همه چیز رو میبینه و درواقع جسمش وسیله ارتباطی اون با این عالم هست ولی روح درونش روح کامل خدا هست و سخنانش سخن خدا و دیدش دید الهی
و محمد به مقام انسان کامل رسید
و همینطور مولانا
ذره ذره با ادراک و بزرگتر شدن روح ب اون مراتب رسیدن
پس نه کلام محمد ن مولانا رو نمیشه نقض کرد و ایراداتی اگر باشه از درک و سطح روحی ماست نه کلام ایشان
و البته سخنان آن بزرگان در هر مرتبه ای از رشد روحی ک بودن در مسیر سلوکشون مرتبط هست
تا جایی تسلیم بودن و از نجوم و ستاره ها بهره میبردن و در جایی سلطان کائنات بودن و بر احوالات کل عوالم حکم میکردن
و حتی پیشگویی های انسان کامل حکم هست بر کائنات، و اون پیشگویی نبوده

جدای از این که فکر میکنم به گرد بودن زمین هم اشاره کزده ولی نگرش جالبش این بود که به جای جاذبه به دافعه اشاره کرده

آن دگر گفت آسمان با صفا

کی کشد در خود زمین تیره را

بلک دفعش می‌کند از شش جهات

زان بماند اندر میان عاصفات