هوش مصنوعی: راهبی که به دلیل درگذشتش، دوستانش از چشمانشان اشک می‌ریزند.

هوش مصنوعی: پرنده‌ای که نماد روح اوست، از این باغ پرواز کرد و به بهشت رفت.

هوش مصنوعی: رفت و دوستان از غم او هر لحظه فریاد می‌زدند و از زمین به سوی آسمان می‌رفتند.

هوش مصنوعی: هرچند که گفتارش بسیار پرحرارت و شورانگیز بود، اما حالا می‌خواهم بگویم که چگونه این مجالس و جشن‌ها به پایان رسید.

هوش مصنوعی: وقتی که مکان و زمان، خنک و بی‌احساس می‌شود، مانند شمعی که وقتی خاموش می‌شود، دیگر نوری از خود نمی‌تاباند.

هوش مصنوعی: در نهایت دیدی چگونه آن پرنده خوشبختی از این باغ پرکشید و رفت.

هوش مصنوعی: صدای دلنشین خاموش شد و آوای پرندگان به خاطر زحمات و دردها نگران‌کننده شد.

هوش مصنوعی: عاشقانه به دنبال تاریخ فوت او بود که به سراسر آسمان برود.

هوش مصنوعی: ناگهان کسی به او گفت که ای ره‌جو، چقدر افسوس که آن مرد روحانی از دنیا رفت.