هوش مصنوعی: حسرت به حال اسماعیل، آن انسان پاک و روشن‌دل که ناگهان در زندگی‌اش با مشکلات و چالش‌های سخت روبه‌رو شد.

هوش مصنوعی: دلش مانند شیشه‌ای نازک و شکننده است، که پر از غم و اندوه و کدورت است. در نهایت، یک بازرگان از این دنیای خاکی و زودگذر، ناامید شده است.

هوش مصنوعی: در زندگی از کسی محبت و توجهی ندیدم و مانند لاله‌ای که در گلزار می‌روید، داغی بر دل دارم که از غم و اندوه جانکاه است.

هوش مصنوعی: در این باغ فانی و دلگیر، ناگهان بویی از بهشت ابدی به مشامش رسید.

هوش مصنوعی: پرنده‌ای که روحش را به پرواز درآورد، بال‌هایش را گشود و به سمت باغ بهشت پرواز کرد، از این مکان تنگ و محدود رها شد.

هوش مصنوعی: با وزش نسیم مرگ، زندگی او به پایان رسید و همچون برگ‌های پاییزی، روزهایش از هم جدا شدند و بر زمین افتادند.

هوش مصنوعی: دل عاشق در پی ثبت تاریخ مرگ او تلاش می‌کند، ای باد رحمت الهی! جایی که اسماعیل در آن گلستان است، همان‌طور که باید.