هوش مصنوعی: ای کاش که حاجی میرمعصوم از دنیا نمی‌رفت. با فوت او، جهان برای همه، چه خاص و چه عام، تیره و غمگین شد.

هوش مصنوعی: ناگهان روزی که دوستان بود، به تاریکی گرایید و روشنایی زندگی همچون خورشیدی که از بالای سقف برمی‌گردد، از بین رفت.

هوش مصنوعی: شخصی تا صبح در اثر نوشیدن شراب دچار مستی و بی‌خودی شده است. او از شراب ترس خود را کنار گذاشته و متوجه می‌شود که گردون (سرنوشت) به طریقی او را در این حالت رها کرده است. او از این وضعیت و بیداری‌اش در صبح احساس تأسف کرده و آهی از دل برمی‌آورد.

هوش مصنوعی: در ششمین روز ماه ربیع‌الاول، نور آفتاب از دوردست‌ها به زمین آمد و صبح زندگی او آغاز شد.

هوش مصنوعی: واقعاً تأسف‌آور است که گوهر ارزشمند او که با غفلت بر زمین افتاده، همچون نگینی از انگشتری در دنیای هستی است. آن فرد نیک‌نام که صلاحیت و شایستگی دارد، از دست رفته به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: محبان به خاطر فقدان او مانند رگ‌های یاقوت، چشمانشان سرخ و پر از اشک است. اشک‌هایشان به رنگ لعل (مروارید) در آمده و نشان از غم عمیق آنها دارد.

هوش مصنوعی: زمانی که خداوند اراده کرد، آن روح پاک را در کنار آن شخص بزرگوار که بهترین مخلوق است، به خاک سپرد.

هوش مصنوعی: خداوند به یاری آمد و روح پاک آن شخص پس از مرگ، به سوی نجف رفت و از همه چیز آزاد شد.

هوش مصنوعی: خلاصه اینکه، وقتی پیکر او با کمک خداوند به حرکت درآمد، به سمت درگاه پروردگار و سرزمین عزت و شرف روانه شد.

هوش مصنوعی: مردی به دوستی می‌گوید که از کوچکی آرزو داشته در مورد مرگش اطلاعاتی داشته باشد، و این‌که اکنون در درگاه بالاترین مقام با وقار، به دعای او پاسخ داده شده است.