مشتاق اصفهانیشمارهٔ ۵۴
مجنون که ز جان برای جانان بگذشت
جانرا آخر سپرد در دامن دشت
میگشت همیشه بر زبانش لیلی
لیلی میگفت تا زبانش میگشت
اطلاعات
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب شعری: رباعی
منبع اولیه: ویکی‌درج
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
مجنون که ز جان برای جانان بگذشت
جانرا آخر سپرد در دامن دشت
هوش مصنوعی: مجنون که برای عشق لیلی، از جانش گذشت، در نهایت جانش را در دامن دشت سپرد.
میگشت همیشه بر زبانش لیلی
لیلی میگفت تا زبانش میگشت
هوش مصنوعی: او همیشه نام لیلی را بر زبان می‌آورد و به گونه‌ای مکرر آن را تکرار می‌کرد تا زبانش خسته می‌شد.