گنجور

شمارهٔ ۵۳

آنرا که امید وصل آن رشک پریست
کارش همه عمر زاری و لابه گریست
روزی نگریست بر رخ او هیهات
هرکس ز فراق روزکاری نگریست

اطلاعات

وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب شعری: رباعی
منبع اولیه: ویکی‌درج

* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.

برگردان به زبان ساده

آنرا که امید وصل آن رشک پریست
کارش همه عمر زاری و لابه گریست
هوش مصنوعی: کسی که امید دارد به وصالی که زیبا و دلرباست، تمام عمرش در غم و درخواست‌های مکرر سپری می‌شود.
روزی نگریست بر رخ او هیهات
هرکس ز فراق روزکاری نگریست
هوش مصنوعی: روزی به چهره‌اش نگاه کردم، افسوس که هر کسی که به جدایی او نگاه کند، نمی‌تواند روزش را تحمل کند.