مشتاق اصفهانی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۲۳

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ای آنکه ترا همیشه عصیان کار است</p></div>
<div class="m2"><p>و آنرا گوئی چه‌قدر و چه مقدار است</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>پرهیز کن از گنه بود گرچه قلیل</p></div>
<div class="m2"><p>اندک اندک چو جمع شد بسیار است</p></div></div>

شمارهٔ ۲۴

ای آنکه ترا همیشه عصیان کار است
و آنرا گویی چه قدر و چه مقدار است
پرهیز کن از گنه بود گرچه قلیل
اندک اندک چو جمع شد بسیار است

هوش مصنوعی: این شعر به هشدار درباره پرهیز از گناه اشاره دارد. شاعر به فردی می‌گوید که از گناه حتی اگر کوچک باشد پرهیز کند، زیرا جمع شدن گناهان کوچک می‌تواند به یک بار بزرگ تبدیل شود. در واقع، این نکته را بیان می‌کند که هر عمل ناپسند، هرچند کم‌اهمیت به نظر برسد، در طول زمان می‌تواند تاثیرات منفی زیادی داشته باشد.

شمارهٔ ۲۲

شمارهٔ ۲۳

هوش مصنوعی: ای کسی که همیشه در حال سرپیچی و نافرمانی هستی و از خود می‌پرسی که این نافرمانی چقدر و به چه میزان است.

ای آنکه ترا همیشه عصیان کار است

و آنرا گوئی چه‌قدر و چه مقدار است

هوش مصنوعی: از ارتکاب گناه حتی اگر کوچک باشد خودداری کن، زیرا اگر گناهان کوچک جمع شوند، در نهایت تبدیل به چیزی بزرگ و considerable خواهند شد.

پرهیز کن از گنه بود گرچه قلیل

اندک اندک چو جمع شد بسیار است

شمارهٔ ۲۳

اطلاعات

برگردان به زبان ساده