مشتاق اصفهانی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۵

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>در باغ جهان که بس گل آشفت و بریخت</p></div>
<div class="m2"><p>از شاخ گلی به بلبلی گفت و بریخت</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>بر گلبنی آشیانه مگذار کزو</p></div>
<div class="m2"><p>هر لحظه هزار غنچه بشگفت و بریخت</p></div></div>

فانوس خیال » تصویر 12761 - مشتاق اصفهانی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۵

شمارهٔ ۱۶

در باغ جهان که بس گل آشفت و بریخت
از شاخ گلی به بلبلی گفت و بریخت
بر گلبنی آشیانه مگذار کزو
هر لحظه هزار غنچه بشگفت و بریخت

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به زیبایی‌های طبیعت اشاره می‌کند و از باغی پر از گل‌ها صحبت می‌کند. بلبلی با شگفتی از گل‌ها و غنچه‌ها صحبت می‌کند و از خطرهایی که ممکن است بر سر گل‌ها بیفتد، هشدار می‌دهد. به طور کلی، شعر تمایل به تفکر درباره ناپایندگی زیبایی‌ها و تغییرات مداوم در طبیعت دارد.

شمارهٔ ۱۴

شمارهٔ ۱۵

هوش مصنوعی: در باغی که پر از گل‌های زیباست و گلبرگ‌ها از درختان فرو می‌ریزد، بلبلی با گل‌ها صحبت می‌کند.

در باغ جهان که بس گل آشفت و بریخت

از شاخ گلی به بلبلی گفت و بریخت

هوش مصنوعی: به یک گلستانی آشیانه نکن که هر لحظه هزاران گل He's ممکن است بشکفد و بریزد.

بر گلبنی آشیانه مگذار کزو

هر لحظه هزار غنچه بشگفت و بریخت

شمارهٔ ۱۵

اطلاعات

برگردان به زبان ساده