هوش مصنوعی: عشق و جذبه تو باعث شد که دلم بشکند و غم تو باعث شد که اشک هایم بریزد. حالا خون دل من را ببین که چقدر به خاطر تو ریخته شده است.

هوش مصنوعی: مرغی که در قفس گرفتار شده، با حسرت به باغچه می‌نگرد و حس می‌کند که گل‌های زیبا چطور به دور و بالای قفس ریخته‌اند. زندگی او در قفس به او این امکان را نمی‌دهد که از زیبایی‌های بیرون لذت ببرد و غم اسارتش سنگینی می‌کند.

هوش مصنوعی: عشق تو باعث شد که کسی که شب‌ها را در آتش دل‌سوزی می‌گذراند، همه دردها و رنج‌هایش را بر من بریزد.

هوش مصنوعی: من آن شخص شیدایی هستم که آماده‌سازی تو، در نهایت شب، باعث شد تا نگهبان خونم را در کوی تو بریزد.

هوش مصنوعی: از درد یتیمی مثل جواهری زنده از خاک برمی‌آیم، آسمان به خاطر غمت بر سرم خاک فراوانی ریخته است.

هوش مصنوعی: در این باغ به آزادی و خوشی نپر، زیرا شکارچی از گل‌ها و غنچه‌ها به خاطر زیبایی و رنگ آنها در قفس ظلمت می‌سازد.

هوش مصنوعی: عاشق به خاطر آرزوی خود از پا افتاده و در مسیر طلبش مانده است. در نهایت، به خاطر اشتیاق زیادش، بال خود را پرواز کرد و شکر مگس به زمین ریخت.