هوش مصنوعی: من از غم جدایی‌ات نالانم، ای گل، چون در قفس گرفتارم. این درد دل من فقط به خاطر تو نیست، بلکه به خاطر آن است که دیگر پرندگان نیز در گلستان تو، از غم دوری می‌نالند.

هوش مصنوعی: ای گل، رحم کن به این بدن زخم‌خورده و نازک؛ نگذار که خاری از دادخواهان به دامن زیبایت آویزان شود.

هوش مصنوعی: در این سرزمین، از هر توده گل بویی به مشام می‌رسد که گویی خون شهیدان را به همراه دارد. به نظر می‌رسد که نسیم صبحگاهی، گرد و غبار از خاک این شهیدان را به هر سو پراکنده کرده است.

هوش مصنوعی: من تحت فشار و تیزی تو ناله زدم، ولی چه می‌توانستم بکنم؟ ای کاش اگر به قتلم فکر می‌کردی، پشیمان نمی‌شدی.

هوش مصنوعی: به خاطر حسادت دیگران، علاقه‌ات را به کسی که عاشقش هستی کنار نگذار، زیرا در غیر این صورت صبر تو به زودی تمام خواهد شد و درد و رنج زیادی به سراغت خواهد آمد.