هوش مصنوعی: خداوند محبت و مهربانی‌ات را از من دور نکرد، اما آسمان نخواست که تو چراغ روشنگر زندگی‌ام باشی.

هوش مصنوعی: در بهار، آن شاخه گل در گلستان چه دید که به خزان تبدیل شد و هیچ پرنده‌ای برای آشیانه‌سازی بر روی آن ننشست.

هوش مصنوعی: تو به خوبی می‌دانی که چگونه باید مرا بشناسی، چرا که هیچ‌گاه تمایزی بین گل‌چین و باغبان نمی‌گذاری.

هوش مصنوعی: به خاطر گداز عشق، شب فراق مرا مانند شمع ذوب کرد. حالا دیگر نیازی به پرسیدن نیست، چون حتی در ذهنم جایی برای اندیشیدن باقی نمانده است.

هوش مصنوعی: در باغ خود هیچ کودکی نبیند، زیرا در آنجا، هیچ گلی باقی نمانده که خزان آن را از بین نبرده باشد.

هوش مصنوعی: هزار شکار را در همه جا پخش کرده‌اند و مرا در حیرت گذاشته‌اند که کسی که شکار را می‌اندازد، تیر را در کمان قرار نداده است.

هوش مصنوعی: من از جمع نگهبانان تو هستم و با افسوس می‌گویم که شب گذشته نگهبانان، اجازه ندادند که به آستان تو نزدیک شوم.

هوش مصنوعی: آه که شمع از میان رفت و شب، یادآور درد و سوز تو نبود.