هوش مصنوعی: روح من به وسیله‌ی بدنم در بند است و مانند بلبل که از باغ خود به داخل قفس افتاده، حال من نیز از وجود محبوبم محروم شده‌ام.

هوش مصنوعی: باید فریاد کنیم از ظلمی که بر ما رفته و از ناله‌ای که به خاطر ناتوانی کار ما، دل‌های خسته‌مان را تکانده است.

هوش مصنوعی: از اینکه در کوی بی‌نهایت هستم خوشحالم، چون در هیچ جا دیگری کار کسی به کسی نمی‌افتد.

هوش مصنوعی: فصل گل و blossoming فرا رسیده و پرندگان باید از آن لذت ببرند، اما آه که یکی از آن‌ها بدون بال، درون قفس گرفتار شده و نمی‌تواند از زیبایی‌های این فصل بهره‌مند شود.

هوش مصنوعی: در این دشت، هر کجا که می‌نگرم، آتشِ رشک و حسد در دل می‌سوزد و به جانِ خاکی و بی‌ارزش افتاده است.

هوش مصنوعی: محمل زیبایی که از دشت عبور کرده است، سبب شده که دل دوباره به دنبال صدای جرس برود.

هوش مصنوعی: به سوی تو آمده‌ام، اما اکنون فریاد نمی‌زنم، زیرا در این لحظه دلخوشی‌ها و آرزوهایم به زمین افتاده است.

هوش مصنوعی: هر کسی که به دنبال نگاه تو بود، بی‌اختیار گفت که من در حال مستی هستم و انگار به دنبالت افتاده‌ام.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که نه تنها کسی که به خاطر ظلم و ستم تو خوابیده، بلکه بسیاری دیگر نیز که دل باخته تو هستند و به خاطر تیر و تهمت تو در خاک افتاده‌اند.