هوش مصنوعی: چه شد که گاهی از کلامی آن دو لب زیبا را باز کن، اگر برای ما نمی‌گشایی، به خاطر خدا باز کن.

هوش مصنوعی: از کنار تو سال‌ها گذشت و آرزو دارم اگر بخواهی، دلم را آزاد کن و دکمه‌های قبا را باز کن.

هوش مصنوعی: نمی‌خواهم هیچ جا بروم، فقط برای امتحان مدتی پرنده‌ای که تحت تربیت من است را اسیر می‌کنم و سپس او را آزاد می‌کنم.

هوش مصنوعی: من هر بار که دلم می‌خواهد مشکلاتم را بیان کنم، اما می‌دانم که ممکن است این کار مناسب نباشد. نمی‌خواهم به کسی بگویم که مشکلاتم را حل کند یا خودم آن‌ها را برطرف کنم.

هوش مصنوعی: اگرچه هیچ گره‌ای از دل کسی که درنگرانی است باز نشده، اما برای خاطر خدا، دل مشتاقان را از غم و مشکلات رها کن.