هوش مصنوعی: چشم انتظار تو هستم و بدون تو قلبم در آتش درد می‌سوزد. هیچ‌گاه از این تلاش بی‌نتیجه چیزی به دست نیاورده‌ام.

هوش مصنوعی: ای کاش محبوبان با زیبایی‌های خود، همچون گل و آتش، دل‌ها را شاد کنند و بلبل در گلستان به خاطر زیبایی تو، دل را به شور و حال بیاورد.

هوش مصنوعی: کی می‌توانم از عشق تو رهایی یابم، وقتی که ناخدایم در گردابی غرق شده و ساحل آرامی برای من وجود ندارد؟

هوش مصنوعی: به خاطر غم تو، فکر کردم اگر از دنیا بروم، مشکلاتم حل می‌شود. اما در نهایت جانم را فدای غم تو کردم و دیدم که مشکلاتم همچنان باقی است و آسان نشده‌اند.

هوش مصنوعی: عشق من را کشته است و در روز قیامت می‌خواهم به اندازه این خون بهایی که از نگاهی به دست آمده، از قاتل خود طلب کنم.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که لذت و طعم جستجو و تلاش در مسیر دستیابی به چیزی برای من جذاب‌تر از رسیدن به مقصود و آرامش در منزل است. به عبارتی، من بیشتر از راحتی در مقصد، از صرف زمان و تلاش برای رسیدن لذت می‌برم.

هوش مصنوعی: در این وادی، گم شده‌ام و به تنهایی نمی‌توانم راه بروم. نیرویی مرا به سمت خود می‌کشد، بی‌آنکه متوجه باشم. انگار که مثل یک مسافر در یک محمل هستم و بی‌اختیار به سمت مقصد می‌روم.

هوش مصنوعی: چگونه ممکن است که خون من به خاطر تیرکمان تو بریزد؟ پس کارد را نکش و زخمی نزن و مرا نکش.

هوش مصنوعی: در این دشت به دنبال کاروان هستم، اما نه من مانند جرس در حال سر و صدا هستم، بلکه دل من در بی‌قراری و اضطراب است.

هوش مصنوعی: عشق خوبان مانند خارهای خاردار است که به دل آدم می‌نشیند و من خود را در برابر آن تسلیم کردم. حالا منتظر هستم تا ببینم چه گلی از گل‌های محبت و عشق در نهایت از وجود من شکوفا خواهد شد.