هوش مصنوعی: نفس آرامی را تجربه می‌کنیم وقتی که تو بدون کینه و خشم در کنار ما می‌نشینی. نه اینکه در دل ما ناراحتی‌ای وجود داشته باشد و نه اینکه بخواهی ما را با دیگری مقایسه کنی.

هوش مصنوعی: اگر تو از زیبایی بهار و دلنشینی گل‌ها باخبر هستی، می‌دانی که کنار من چه لطفی و خوشایند است. تنها کافی است یک بار به دشت پر از گل نگاه کنی تا زیبایی این لحظات را درک کنی.

هوش مصنوعی: پا در راه عشق گذاشتم و منتظرم ببینم چه چیزی در پیش خواهد بود. نه با عقل و تدبیر به دوراندیشی فکر می‌کنم و نه با چشم عقل به عواقب کارم دقت می‌کنم.

هوش مصنوعی: هر کس که از وجود و هستی آزاد شود و نعمت‌های ناکامل آن را تجربه کند، می‌فهمد که بیداری از خواب‌های تلخ، در واقع یک نوع آگاهی است و این زندگی مادی، اگرچه شیرین به نظر می‌آید، در اصل خواب و خیالی بیش نیست.

هوش مصنوعی: من به نیکان و بدان، از سر سادگی محبت دارم و نه به خاطر قوم خودم به کسی عشق می‌ورزم و نه از جمعی در دل کینه‌ای دارم.

هوش مصنوعی: اگر به درد و رنج خودم فکر کنم و بخواهم در جایی استراحت کنم، چه بهتر از این که به سختی‌ها و مشکلات زندگی‌ام پناه ببرم. زیرا در شب‌های غم و اندوه، نه جایی برای خواب و آرامش دارم و نه کسی برای تسلی و درمان من.

هوش مصنوعی: چشمان زیبا و جذاب او به علت فخر و زیبایی‌اش، به سمت من نگاه می‌کنند. او با ناز و خودپسندی‌اش، کسی را که در تلاش است تا نظرش را جلب کند، به مسکینی و حقارت می‌بیند.