هوش مصنوعی: هیچ آتشی نمی‌تواند به اندازه آتش دوری و جدایی دل یک کافر سوزان باشد، پس مبادا کسی به درد و رنج دلتنگی و فراق مبتلا شود.

هوش مصنوعی: وقتی که فرصتی از دست رفت، بازگشتن خوشبختی به انسان همانند این است که شمعی با رایحه خوش در سوگ روزگار بد، بر آرامگاه آن روشن شود.

هوش مصنوعی: شوق وصل و آرزوهای ناکام مرا به شدت غمگین کرده است. در این حال، نمی‌دانم که چگونه از این وضعیت خارج شوم، چرا که هر نوشیدنی که می‌خورم فقط به سرم مستی و سرگیجه می‌آورد، اما این باده خاص، تنها مرا بیشتر در حالتی از غفلت و نشئگی قرار می‌دهد.

هوش مصنوعی: چشمانم از زیبایی چهره‌ات چون نور روز روشن است، اما از حیرت نمی‌توانم تو را ببینم و این blindness برایم دردآور است.

هوش مصنوعی: به تو فقط در یک لحظه نزدیک می‌شوم، اما دوری از تو برای یک عمر در من باقی می‌ماند. نمی‌دانم چگونه این وضعیت را تحمل کنم که در یک آن سالم و شاداب هستم، اما از پشت، سال‌ها در رنج و ناراحتی گذرانده‌ام.

هوش مصنوعی: در بیابان مرگ سرگردان شدم، از اینکه به تو رسیدم متعجبم. حالتی که از نزدیک تو را دیدم، چیزی نیست که از دوری‌ات تماشا کردم.

هوش مصنوعی: دل من خراب است و دیده‌ام پر از طغیانی از اشک. هرگز نمی‌تواند یاد و نشانی از این سیل زندگی داشته باشد.

هوش مصنوعی: اگر من به خاطر عشق و دلبستگی‌ام آهی کشم، کاش کسی مانند من نباشد که به خاطر حسرت جدایی‌اش آتش بگیرد و داغ درونش را تحمل کند.