هوش مصنوعی: تو با آمدنت زندگی را به من بخشیدی، اما وقتی رفتی، همه چیز به تلخی و غم تبدیل شد و این شادی که داشتم، به درد و رنج تبدیل گردید.

هوش مصنوعی: این دفتر بی‌معناست، اگر با هم بپاشیدش مانند ورق‌های پاییزی، ما را زندگی می‌سازد.

هوش مصنوعی: اگر کسی از شهادت خضر بی‌خبر باشد و در تاریکی به سرعت حرکت کند، باید بداند که در حقیقت در سرچشمه‌ای که شفای زندگی در آن است، خطر تیغ نهفته است.

هوش مصنوعی: چقدر باید در زندگی با شتاب پیش رفت، اگر در دل این زندگی تلاشی مانند درخشش لعل آفتاب وجود نداشته باشد؟

هوش مصنوعی: به جز تلخی که نوشیدن آب زندگی به همراه دارد، درد زیادی در نی نوشیدن آب ظاهری زندگی وجود دارد.

هوش مصنوعی: روزگاری خواهد رسید که از امواج خطر دور شوم و از دریای پر تلاطم زندگی نجات یابم.

هوش مصنوعی: ای مرگ، من از این بار سنگین نمی‌توانم نجاتی پیدا کنم. خضر (نشان‌دهنده نجات و زندگی دوباره) را می‌آورم، اما تا کی می‌توانم به زندگی ادامه دهم؟

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد فردی پرشور و پر انرژی است که به شدت خواهان توجه و حضور دیگران است. این اشتیاق او آن‌قدر زیاد است که حتی یک نقطه از این عشق و شور کافی نیست، زیرا زندگی را مانند شهابی می‌بیند که بسیار زیبا و زودگذر است. از این رو، احساس می‌کند که نمی‌تواند به راحتی آن را درک کند.