هوش مصنوعی: من همیشه فکر می‌کردم که روزی دوستان خوب و دل‌انگیز ملاقات خواهند شد، و من نیز روزی دل خوشی خواهم داشت.

هوش مصنوعی: من اکنون میوه‌هایی را چشیده‌ام که از بذری که پاشیده بودم به دست آمده است، اما اشک‌های من دیگر آن تخمی نیست که در گذشته به امید آن می‌کاشتم.

هوش مصنوعی: از درد و اندوه من صدایی بلند برخواست که در کارم شکست به بار آورد. این شکست ناشی از تلاشی است که برای پیروزی داشتم.

هوش مصنوعی: هم‌اکنون نتیجه‌ای از اشک‌هایم به دست نمی‌آورم، وگرنه با این دانه‌ها، روزگاری چه‌قدر محصول بزرگ و فراوانی جمع‌آوری می‌کردم.

هوش مصنوعی: هر لحظه شور و شوق خود را بیان می‌کنم و اشک می‌ریزم. عذابش این است که روزی عشق را فقط یک افسانه می‌دانستم.

هوش مصنوعی: من از درد و رنجی که از تو دیده‌ام، مانند آه و ناله‌ای می‌نالم. آنکه به خاطر ستم‌هایت تحملم را کم کرده‌ام، روزی تو را نادیده می‌انگاشتم و به تو بی‌توجه بودم.

هوش مصنوعی: دنبال چهره‌ی آن معشوق نرو، چون دیگر تاب و توان برایم نمانده است. روزی اگر ذره‌ای از عشقش داشتم، حالا دیگر قدرتی برای تحمل این بی‌تابی ندارم.