هوش مصنوعی: اگر تو از وزش نسیم صبحگاهی، بوی کسی را احساس می‌کنی، به یاد داشته باش که بوی زندگی و روح را از نفس عیسی می‌توان استشمام کرد.

هوش مصنوعی: غافلی از احساسی که دلم به دامانش می‌کشد، تو فقط صدای مرگی را می‌شنوی که در قفس زندانی است.

هوش مصنوعی: اگر گردی از قافله کسی را نبیند، باید زودتر حرکت کند تا در این بیابان صدای جرس را بشنود.

هوش مصنوعی: دوست هر بی‌لیاقتی را می‌پسندد و من بارها گفته‌ام که از کسی حرف گوش نمی‌دهی.

هوش مصنوعی: ای گل تازه، با رقبایت دوست نشو؛ زیرا که هر بار که با آنها در نیکی می‌کوشی، طعنه و کنایه‌هایی از جانب آنها خواهی شنید.

هوش مصنوعی: هر لحظه در حال ناله و فریادم که نمی‌دانی چه کسی در مسیر توست، کسی که در هر نفس صدای من را می‌شنود.

هوش مصنوعی: حال و روز عاشق را چگونه می‌دانی وقتی که آرزوی لب‌های تو در دلش نشسته است؟ او از شیرینی سخنان تو و تلخی معاشرت با دیگران سخن می‌گوید.