هوش مصنوعی: به خود مشغول هستی و از حال من خبر نداری، اما من خوشحالم که به احوالم نگاهی انداخته‌ای.

هوش مصنوعی: پرتو محبت تو در وجود من نیست، عجیب است که چگونه از خاک من شام را برداشته‌ای و سحر را در زندگی‌ام ایجاد کرده‌ای.

هوش مصنوعی: عزیزم، تو به رقیب من تبدیل شده‌ای و افسوس که برای کشتن من، رنگ و لعاب تازه‌ای به خود گرفته‌ای و نقشی جدید به نمایش گذاشته‌ای.

هوش مصنوعی: درد و رنج ناشی از جدایی تو بسیار عمیق و سوزان است، به نحوی که آه و ناله‌ام به آتش درونم تبدیل شده و آن را بیشتر می‌سوزاند.

هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی که من دور تو مثل پروانه بچرخم و بسوزم، پس دلیل چیست که آتشی به بال و پر من انداخته‌ای؟

هوش مصنوعی: اگر تو در کار کشتن من هستی، چرا خود را در برابر من خوار کرده‌ای؟ شمشیر به دست داری و از خود دفاع نمی‌کنی!

هوش مصنوعی: تو با دقت و هنر، جواهرات زیبا و ارزشمندی خلق کرده‌ای و به عشق و محبت در دل‌ها جواهرهایی نشسته‌ای.

هوش مصنوعی: این بیت بیانگر احساسی عمیق از غم و پرخاشگری است. گوینده به نوعی به بی‌توجهی یا نادیده گرفتن احساسی که به او شده، اشاره می‌کند. او احساس می‌کند که به خاطر غیرت و شرفش، مورد بی‌مهری و آسیب قرار گرفته و این موضوع او را به شدت رنجیده کرده است. در واقع، او حس می‌کند که خون دل می‌خورد و از حالتی گرفته و دردمند رنج می‌برد.

هوش مصنوعی: تو آن کسی هستی که در هر مکان، با ظهور جذابیت‌ات، سبب ویرانی و خراب شدن خانه‌های زیادی شده‌ای.

هوش مصنوعی: چرا به من ندا نمی‌زنی و از من دوری می‌کنی؟ آیا از سختی‌ها و ظلمی که به من می‌کنی خبر ندارید؟ تو دیگر نیازی به تیراندازی نداری، چون تیر تو زخم کرده و اثرش باقی مانده است.

هوش مصنوعی: اشکالی ندارد که از عشق به آرزوها و حسرت‌های خود می‌پردازی، اما متوجه باش که در این مسیر، تو تنها سنگی را در دست گرفته‌ای و جواهرات و ارزش‌های واقعی را به زمین انداخته‌ای.

هوش مصنوعی: عاشق به شدت مشتاق است که در راه عشق تو ناله کند و از گریه و شکایتش، صدایی دلنشین در این سرزمین ایجاد کرده‌ای.