هوش مصنوعی: گفتم کالا و معنای تو در دست من است، اما او گفت نه. وقتی گفتم من به دنبال تو هستم، او پاسخ داد که برای تو هیچ سودی وجود ندارد.

هوش مصنوعی: در دل من آرامشی وجود داشت که ناشی از تپش زندگی‌ام بود. اما وقتی یادم می‌آید که آن دل در قفس مرغی اسیر محبوس است، دیگر آرامش را احساس نمی‌کنم.

هوش مصنوعی: در شهر ما حتی اگر افغانی هم باشد، دلدادگان زیادی وجود دارند و هرگز هیچ دلی از محبوبی راضی و خوشنود نمی‌شود.

هوش مصنوعی: من از نیرنگ و فریب او می‌سوزم که به من گفت امشب به دل ناکامم آرامش می‌دهد. وقتی گفتم آری، او جواب داد نه.

هوش مصنوعی: ما در کوی مغان، زاهدان و عاشقان را مشاهده کردیم. دانشمندی می‌گوید که در میان آن‌ها یکی مورد قبول و دیگری مورد رد است.

هوش مصنوعی: در این جمع چگونه می‌توانم آتش دل خود را روشن کنم، وقتی که در آشتی و عشق تو می‌سوزم و این احساس برایم مانند دودی است که ناپدید می‌شود؟

هوش مصنوعی: ما در این میدان در خون و خاک غلتیدیم، اما تنها چیزی که به وضوح نمایان شد، دستی بود و نه تیری که به خون آلوده باشد.

هوش مصنوعی: من از باغ تو بیرون رفتم و خوشحالم که وقتی در آنجا بودم، هیچ‌یک از پرندگان نتوانستند لحظه‌ای راحت در آشیانه‌شان بمانند از صدای ناله‌های من.

هوش مصنوعی: چشمانت در هر نگاه سنگینی خاصی را به من منتقل می‌کند. آیا از این نگاه می‌توان انتظار داشت که ساغری از می به من عطا شود؟

هوش مصنوعی: اگر کسی دیرتر بیاید یا زودتر برود، برای او خوشایند است که هر زمان که خواسته در موقعیت خود باقی بماند، نه اینکه همیشه دیر برسد یا زود برود.

هوش مصنوعی: تو همچون خورشید درخشان هستی، اما هرگز همانند ماه نو نیستی. نور تو بر جسم لاغر من تأثیری نمی‌گذارد و ذره‌ای از روشنایی‌ات بر مرا نمی‌افزاید.