هوش مصنوعی: در دلم می‌خواهم به باغ برویم و در کنار گل‌ها و زیبایی‌های آنجا بنشینیم. اما بدون تو، حسی از اندوه و بی‌حوصلگی را تجربه می‌کنم؛ نه شرابی لذت‌بخش دارم، نه گلی زیبا می‌بینم و نه هیچ چیز دیگری که مایه خوشحالی‌ام باشد.

هوش مصنوعی: تو چقدر زیبا هستی که دلم به شدت در هر سمت از تو پرسه می‌زند، مثل پرنده‌ای که آشیانه‌اش را گم کرده و بدون تو سرگردان است.

هوش مصنوعی: چگونه ممکن است که من از وصالت شکوفا شوم، در حالی که بهار عمرم بدون تو و در بی‌ثمری خزان سپری می‌شود؟

هوش مصنوعی: بیا که بودن در کنار تو حتی برای لحظه‌ای، به مراتب از زندگی ابدی بدون تو لذت‌بخش‌تر است.

هوش مصنوعی: من از درد دوری تو به شدت رنج می‌برم و با دوستانم از این حال شکایت می‌کنم، اما تو بی‌خبر از حال من هستی و من در absence تو به شدت دلتنگ و تنها مانده‌ام.

هوش مصنوعی: چنانکه از دل به خروش می‌آید خون، مانند اینکه گیاهان بر اثر بارش باران شکوفا می‌شوند، چه جای تعجب است اگر این چشم، بی تو، اشک بریزد و به سیل تبدیل شود.

هوش مصنوعی: تو به نزد من نیامدی و من از شوق تو مانند شمعی در آتش سوختم و بدون تو دور شدم.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس از ردپای من نمی‌تواند بفهمد که به خاطر ذلت و بی‌کسی‌ام، آسمان را به زمین انداخته‌ام و بدون تو در چنین وضعیتی قرار دارم.

هوش مصنوعی: آنکه سیلاب را ندیده، نمی‌داند که چه تاثیری بر من می‌گذارد، اشک‌هایی که بی‌دلیل و بی‌سرانجام از چشمانم می‌ریزد.

هوش مصنوعی: بیا و با مهربانی نگاه کن به حال کسی که برای تو مشتاق است، او دیگر طاقت و توان تحمل را بدون تو ندارد.