هوش مصنوعی: به خاطر اینکه من به باغت نمی‌روم، می‌گویم که جای من همین‌جا است. این قفس، باغ توست و آن چمن نیز متعلق به من است.

هوش مصنوعی: اشک‌های من چون یاقوت است که از جای دیگری ریخته شده و این اشک‌ها نه مانند سنگ‌های گرانبهای بدخشان هستند و نه همانند عقیق یمن.

هوش مصنوعی: چشمان تو همچون شراب می‌نوشاند و رفته‌رفته مستم می‌کند، مانند آهوهایی که در خطا هستند و غزالی از ختن می‌باشند.

هوش مصنوعی: مدتی است که عشق تو در وجود من به شدت شعله‌ور شده است؛ از زخم‌های درونم غافل نشو، چرا که دل دردهایم مانند شراب قدیمی و شیرین است.