هوش مصنوعی: دل‌تنگی ما چون بلبل است که از عشق گُل‌ها ناله می‌کند، چرا که شوریدگی و بی‌تابی‌اش باعث شده آشیانه‌اش به خاک بیفتد.

هوش مصنوعی: زبان ما به قدری از زیبایی صحبت‌های دلبر شیرین‌بیان پر شده که مانند شاخ نباتی شیرین و دلپذیر شده است.

هوش مصنوعی: ما با خوشبختی و سرسپردگی به عشق تو به زیر خاک رفتیم، اما امیدواریم روزی همزمان با ما، استخوان‌های ما به هم نرسد.

هوش مصنوعی: ما رفتیم و خون ما بر زمین ریخته شد، همین کافی است. چون صید تیر خورده، نشانه‌ای از ما در توست.

هوش مصنوعی: ما آهی نمی‌کشیم تا دشمن به اشتباه بیافتد و از کمان ما تیر نرود که خطایی در کار باشد.

هوش مصنوعی: حجم زیاد نشانه‌های رنگ و زیبایی ما باعث شده که حتی در روزهای سخت و تلخ، باران مشکلات نتواند از شور زندگی ما بکاهد. به نظر می‌رسد که زندگی‌امان همیشه با طراوت و شادابی بهار باقی خواهد ماند، بدون اینکه خزان بر آن影 افکند.

هوش مصنوعی: ما در این باغ گیاهان سردرگم و حیرانیم؛ چون هیچ شاخه‌ی گلی وجود ندارد که سر از لانه‌مان بردارد و به ما نزدیک شود.

هوش مصنوعی: ما به شدت بی‌تو ضعیف و ناتوان شده‌ایم، مانند نیی که از مغز و درون خالی شده است.

هوش مصنوعی: کسی که به اراده و استعداد برتر ما علاقمند نیست، نمی‌تواند حتی در زیر آسمان ما به دنبال مقام و جایگاهی پایین‌تر برود.