هوش مصنوعی: خوشا به حال گردهمایی‌ای که از لذت شراب و گفتگو با معشوق در آن شاداب و سرخوش باشم، و مانند مست‌ها با ضربه‌های دست و پایم برزمین برقصم.

هوش مصنوعی: با یک جام شراب، فرد زاهد می‌تواند کافر را بشناسد و درک کند که مسلمان واقعی کیست؛ و در این حال، شراب‌نوشی او به معنای درد و رنجی است که بر دوش مسلمانان است.

هوش مصنوعی: از بی‌ارزشی و کم‌اهمیتی‌ام، در این جمعی که میزبانش یک انسان پست است، حسادت به زیبایی آسمان را احساس می‌کنم و خود را به مهمانانی دعوت نشده شبیه می‌بینم.

هوش مصنوعی: دل من به خاطر شوق و زیبایی معشوقان نارپستان به درد آمده است. تا کی باید حسرت قامت این معشوقان را بخورم؟

هوش مصنوعی: من از بی‌وفایی زیبایانی که به من توجه نمی‌کنند، شکایت نمی‌کنم، اما حالا دیگر این بی‌احساسی بر من سخت شده است. من این گدایان را که به خاطر سلطنت و قدرت مغرور هستند، به حال خود رها کرده‌ام.

هوش مصنوعی: من و میخانه، جایی که رندان درد را تحمل می‌کنند، در آنجا دردی همگانی بر پاکدامنانی که دستشان به آلودگی نیالوده، زده می‌شود.

هوش مصنوعی: زیاد موهای درهم‌ریخته‌ات را به باد نده؛ اگر این سست‌پیمانان متوجه بی‌ثباتی عهد و پیمان خود شوند، چه بلایی بر سرشان خواهد آمد.

هوش مصنوعی: در مورد زیبایی‌های تو، چه از خط مشکی و چه از زلف‌های معطر، تنها چیزی که مشاهده کردم این است که روز من به خاطر آنها تیره و شبم از این هم تاریک‌تر شد.

هوش مصنوعی: نباید به خاطر تحقیر و ذلت، از در تو خارج شوم، اما رفتار محافظان و نگهبانان به شدت از حد گذشته است.

هوش مصنوعی: من کسی هستم که در حضور شاه، به شدت مشتاق و دل‌باخته‌ام و به عنوان یک بنده از صمیم قلب دعا می‌کنم و او را ستایش می‌کنم.