هوش مصنوعی: دل من غمگین است و آهی سرد برمی‌آید. نگاهی به بی‌دردی من بینداز که خودم در درد عمیق‌تری گرفتار هستم.

هوش مصنوعی: وقتی رود در مسیر تو به حرکت در می‌آید، من مانند خاکی پریشان در آغوش تو هستم. گرد و غبار من را در اطرافت ببین.

هوش مصنوعی: چمن‌ها به خاطر تو سبز و سرزنده‌اند، ای ابر رحمت. اما گیاه من در حال پژمردگی و زردی است؛ آن را ببین.

هوش مصنوعی: اگر نمی‌خواهی من را در رنج ببینی، پس از حسادت خود به دیگران دست بردار و تنها به درد من توجه کن.

هوش مصنوعی: در این دشت، به دنبال سواران سریع و تندرو، در حال گشت و گذار و دور زدن در صحرا هستم و همگی به دور من جمع شده‌اند.

هوش مصنوعی: دل من ناراحت و افسرده است، اما یاد تو باعث می‌شود آتش اشک‌های سردم شعله‌ور شود.

هوش مصنوعی: او را به من رساند، همان کسی که با آهم دلش به شوق آمده است. بیا و ببین چطور برکت و خوشبختی را به ارمغان آورده‌ام.