هوش مصنوعی: اگر تو را از دامن خود جدا نمی‌کردم، چه می‌شد؟ تو پریزادی و من تنها یک انسانم که به دنبال توام.

هوش مصنوعی: رقیبان من از تو بهره‌مند شده‌اند و این باعث ناراحتی من شده است. تا چه زمانی باید از این ظلم و ستمی که این افراد بی‌رحم بر من می‌آورند، رنج ببرم و از دادخواهی صحبت کنم؟

هوش مصنوعی: هر چه از من بگذرد، نمی‌گذارم از تو دور شوم. حتی اگر با بداندیشان درگیر شوم و بر سر تو با جهانی دشمن شوم، این موضوع را فراموش نمی‌کنم.

هوش مصنوعی: من فقط راه و رسم بندگی را به تو نشان دادم، اما تو با همه آن‌ها مرا رها کردی و رفتی، مانند سرو آزاد.

هوش مصنوعی: هرچند تو رفتی و من دچار غم‌های زیادی شدم، اما به خاطر دوریت هرگز یک لحظه هم نمی‌خواهم زندگی کنم، چون هنوز شادم.

هوش مصنوعی: من در عشق مانند یک درخت استوار و مقاوم هستم، اما صبر و تحمل از نوع تو را چقدر می‌توانم بر دوش بکشم؟ تا چه زمانی؟ من نه از آهن ساخته شده‌ام و نه از فولاد.

هوش مصنوعی: از شدت فراق او خراب و ویران شدم، تا جایی که دیگر هیچ‌کس جز معمار وصالش نمی‌تواند دل مرا آباد کند.