هوش مصنوعی: اگر در این دنیا غیر از تو کسی را داشتم، از رفتار زشت تو شکایت می‌کردم تا زمانی که زنده بودم.

هوش مصنوعی: صیاد از کمینگاه خارج شد و دام‌هایش را از لانه برچید. ای کاش راهی به قفس داشتم.

هوش مصنوعی: نالهٔ من بسیار ضعیف است و نشان آن دور است. کاش که مانند صدای ناقه، توانایی و توان را داشتم تا صدایم به گوش‌ها برسد.

هوش مصنوعی: زمانی که به رندی و ناپاکی مشغول بودم، اگر از کسی مانند شحنه (حاکم یا پاسبان) نترسیدم، هیچ نگرانی از نوشیدن میگسار نداشتم. در واقع، اگر می‌ترسیدم که کسی مرا تحت نظر دارد، به راحتی نمی‌توانستم این لذت را تجربه کنم.

هوش مصنوعی: من به خاطر ترس از آتش سوزاننده خانه، بی‌سرپناه نیستم و برای خود آشیانه‌ای از استخوان‌ها و خاکسترها ساختم.

هوش مصنوعی: بر لبانم علامت سکوت وجود دارد و از شادی خاموشی هیچ صدایی نمی‌زنم، اگر کسی بود که به فریاد من پاسخ دهد، حتماً فریاد می‌زدم.

هوش مصنوعی: دیگران از لب او طعم شیرین عشق را می‌چشند و من هم آرزو می‌کنم که کاش می‌توانستم حتی اندکی از این شهد را مانند مگسی بچشیم.