هوش مصنوعی: در جمع تو، به خاطر دل شکستگی‌ام، آن‌قدر پر هستم که فرقی نمی‌کند در دستم جام شراب باشد یا اینکه خودم تبدیل به جام شده باشم.

هوش مصنوعی: تا وقتی که از شراب نوشیدنی پرهیز کردم، لبم از نغمه‌های عشق خالی ماند و حالا را ببین که چقدر در تنهایی و بی‌نوایی به سر می‌برم.

هوش مصنوعی: لب‌هایم را باز نکن، زیرا در باغ عشقی که دل من شبیه غنچه‌ای که از آن چیده شده، احساسات دردناکی را تجربه می‌کنم.

هوش مصنوعی: بیگانه بودن با عشق غمناک بهتر از آن است که با عشق شاد و خندان آشنا باشم.

هوش مصنوعی: من چرا باید برای روزی خوردن خود را تحت فشار قرار دهم، حال آنکه جانم رو به کاستی است و بر قدرت من افزوده می‌شود؟

هوش مصنوعی: از زبان تو هیچ کلامی جز دشنام نشنیدم، پس از اینکه این را می‌دانم، به جز نیکی از ستایش‌های دیگران و فایده‌ای از دعاهایی که می‌کنم، به چیز دیگری امیدوار نیستم.

هوش مصنوعی: عاشق شوریده‌حال، از تو می‌خواهم که با انگشت بر لبم نزن؛ زیرا دلم پر از درد و رنج است و حالتی مانند جام پر از شراب دارم.