هوش مصنوعی: گاهی احساساتی از دل من به سوی کوی او می‌تازد، اما نمی‌دانم آیا او از این آه‌های من باخبر است و آیا می‌داند که حال من در چه وضعیتی است؟ گاهی حالم را نمی‌فهمم.

هوش مصنوعی: من به خاطر عشق و زیبایی تو نیستم و متوجه هستم که فقط تو را در روز و شب به یاد می‌آورم و هیچ چیز دیگری برای من اهمیت ندارد. نه عشق و نه زیبایی، برایم معنایی ندارد.

هوش مصنوعی: وقتی که از درگاه عشق خالصانه خود را دور کنم، هیچ درگاهی در این دنیا نمی‌شناسم.

هوش مصنوعی: هر چاهی همیشه یوسف خاص خود را دارد، اما روزی ممکن است کسی با دانایی بر سر آن چاه بیفتد که ندانم کیست.

هوش مصنوعی: مگر اینکه عشق مرا از شک و تردید در دین و کفر نجات دهد، وگرنه جز راهی برای پرستش و معبود، راه دیگری نمی‌شناسم.

هوش مصنوعی: به خاطر عشق می‌دانم که در نهایت خونم را خواهند ریخت، اما برای چشمان تو این گناه کوچک به چشم می‌آید؛ نمی‌دانم آیا همچون کوهی بزرگ است یا فقط مانند کاهی خُرد و ناچیز.

هوش مصنوعی: شایسته است که من به زیبایی‌های او علاقه‌مند شوم و بنده کسی باشم که امروز جز او هیچ سلطانی را نمی‌شناسم.