هوش مصنوعی: دل من پر از غم و درد است، مانند دریاهای خون. هر بار که به چشمان تو نگاه می‌کنم، احساس طوفان و آشفتگی می‌کنم که در دل دارم. این وضعیت من را هر لحظه بیشتر غمگین و ناآرام می‌کند.

هوش مصنوعی: پیامی شاد و دلپذیر به دل من می‌رسد که نشان‌دهنده عشق و محبت محبوبم است. این پیام بر لبانم جاری است و نامه‌ای از جانانم در آغوشم قرار دارد.

هوش مصنوعی: کسی خوشحال است که در شب زیبا و دلنشینی با معشوقش در باغی پر از گل و روشنی ماه تنها نشسته و لیوان شرابش را در آستین ظرفی شیشه‌ای پنهان کرده و در آغوش دارد.

هوش مصنوعی: فرض کنید که همه جا پر از محبت و آغوش باشد، اما من همچنان به دنبال سرنوشت خاصی هستم که آن ماه تابان مرا در آغوش گیرد.

هوش مصنوعی: می‌توان گفت که برای کسانی که به عمق قلب و روح خود توجه دارند، داشتن یک کتاب برای حفظ و نگهداری از دل چندان اهمیتی ندارد. بلکه در آغوش عارف بودن و آموختن از او، مهم‌تر از داشتن قرآن در دست است.