هوش مصنوعی: هرگز نتوانستم از درد جدایی او رهایی یابم. مانند شمعی هستم که همیشه با آتش درونی خود می‌سوزد و تا زنده‌ام، این عذاب را تحمل می‌کنم.

هوش مصنوعی: من در حالی که هم از جدایی و هم از وصالش نگرانم، به وضوح از لبخندهای غم‌آلودم پیداست که مانند شمع می‌سوزم.

هوش مصنوعی: من در هیچ روز و شبی خوشبختی و لذت وصالی را تجربه نکردم. شب هنگام، در جمع دوستانم مورد قبول بودم، اما در صبح، همچون شمعی که نورش خاموش می‌شود، به کارم نیامد و به فراموشی سپرده شدم.

هوش مصنوعی: جز این که از آتش محبت، گل‌هایی را چیده‌ام، چه حکایتی دارم که در اثر این عشق، به طور کامل مثل شمع، در حال ذوب شدن و سوختن هستم.

هوش مصنوعی: گویی مرگ بر من نازل شده تا از آتش عاشقانه‌ام فرار کنم، تا چه زمانی باید از هر لحظه‌ای برخواهم و مانند شمعی که دود می‌کند، در سوختن و رنج کشیدن بگذرانم؟

هوش مصنوعی: غم تو چنان مرا در خود می‌سوزاند که حتی شب را هم زنده نمی‌گذارد. چه فرقی دارد که دوری و جدایی کِی به سر برسد، چون من مانند شمعی هستم که با هر لحظه‌ای که می‌گذرد ذره‌ذره آب می‌شود.

هوش مصنوعی: هرچقدر که از دوری معشوق ناراحت و دلشکسته بودم، به همان اندازه بر تعداد اشک‌ها و ناله‌هایم مانند شمع افزوده می‌شد.